Lęk separacyjny u psów - jak sobie z nim poradzić?
czytania opublikowano
Psy mogą wykazywać objawy lęku - jeśli są odseparowane od konkretnych osób lub mają problem z pozostawaniem w domu bez towarzystwa. Niepożądane zachowania lękowe mogą występować nawet przez większość czasu podczas nieobecności opiekuna w domu. Takie sytuacje są bardzo trudne dla czworonoga i często wymagają pomocy zoopsychologa. Dlatego bardzo ważnym aspektem przy problemach lękowych u psa jest budowanie z nim silnej więzi opartej na wzajemnym zaufaniu i poczuciu bezpieczeństwa, co pozwala łatwiej radzić sobie z problemami każdej natury.
Uwaga!
Jeśli nie jesteśmy w stanie sami sobie poradzić z lękiem separacyjnym naszego pupila, należy zwrócić się o pomoc do specjalistów, lekarza weterynarii, który wykluczy problemy natury ogólnoustrojowej i specjalisty w dziedzinie psychologi zwierząt towarzyszących. Przed konsultacją warto nagrać kilka razy naszego pupila w sytuacji, kiedy zostaje sam. To pomoże specjaliście w doborze odpowiedniej terapii i pozwoli na dogłębne poznanie problemu.
Jakie psy najczęściej narażone są na lęk separacyjny?
Problemy z lękiem separacyjnym częściej występują u psów dorosłych zaadoptowanych ze schronisk czy fundacji. Są to psy po przejściach, którym często brakuje pewności siebie i nic nie wiemy o ich wcześniejszych doświadczeniach czy ewentualnej socjalizacji. Przygarnięte psy dorosłe, które wcześniej zostały porzucone przez opiekuna, szczególnie są wyczulone na pozostawianie ich samych i mogą traktować to jako ponowne porzucenie. Takie doświadczenie jest więc dla nich obarczone psychiczną traumą z przeszłości.
Zdecydowanie większą skłonność do objawów lęku separacyjnego mają również szczenięta, które zostały zbyt wcześnie rozłączone od matki i rodzeństwa. Inaczej może być, gdy psa, szczeniaka kupujemy w profesjonalnej hodowli w wieku ok. 2 miesięcy, bo mają za sobą okres przystosowania do dorosłego życia. Socjalizacja u hodowcy polega na tym, że psie maluchy są zapoznawane z różnymi sytuacjami, które mogą im towarzyszyć w późniejszym dorosłym życiu. Od 4 tygodnia życia mają kontakty z różnymi ludźmi, dźwiękami, powierzchniami czy innymi zwierzętami. Te różne okoliczności pozwalają im uodpornić się na stres. Po właściwej socjalizacji są pewne siebie i mają więcej zasobów emocjonalnych, aby poradzić sobie z kilkugodzinną rozłąką.
Przyczyny i objawy lęku separacyjnego u psa
Lęk separacyjny może mieć różne nasilenie i manifestować się na wiele sposobów. Pies pozostawiony sam, mający problem z rozłąką może wykazywać poniższe objawy:
- chodzenie bez celu
- drżenie
- załatwianie potrzeb fizjologicznych w domu
- niszczenie przedmiotów
- szczekanie, wycie lub warczenie
Powyższe zachowania pojawiają się bezpośrednio po wyjściu opiekuna z domu oraz podczas rutynowych czynności poprzedzających opuszczenie mieszkania takich jak pakowanie torebki czy zakładanie obuwia. Dodatkowo w czasie odosobnienia psa mogą wydarzyć się trudne do przewidzenia dla nas sytuacje, powodujące u niego reakcję lękową. Szczególnie dotyczy to gwałtownych i głośnych dźwięków tj.:
- odgłosy burzy
- wybuchy
- remonty
- roboty drogowe
Nieoczekiwane zewnętrzne dźwięki mogą być kojarzone przez psa z pozostawieniem go samego w domu, a w konsekwencji mogą przyczynić się do rozwinięcia problemów separacyjnych.
Czy wiesz, że:
Niszczenie domowych przedmiotów może wynikać nie tylko z faktu, że pies cierpi z powodu lęku separacyjnego, ale może też być efektem nudy. Taka sytuacja wynika z deficytu bodźców. Dlatego rano przed wyjściem z domu na dłużej, musimy znaleźć czas na długi spacer, który zmęczy naszego czworonoga i dostarczy atrakcyjnych bodźców. Możemy też zadbać o wiele edukacyjnych zabawek i akcesoriów, które zajmą naszego pupila pod naszą nieobecność.
Jak zapobiegać lękowi separacyjnemu u psów?
Możemy spróbować zapobiec stresom związanym z rozłąką u szczeniaka i zaadoptowanego psa. Poznaj kilka sposobów na łagodzenie rozłąki:
1. Od pierwszych dni pies powinien być przyzwyczajony do tego, że zostawiamy go w domu. Początkowo na bardzo krótki czas. Ma utrwalić sobie jak najszybciej, że nasze wyjście zawsze kończy się powrotem. Jeśli podczas kilku minut rozłąki pies zachowuje się spokojnie, możemy stopniowo wydłużać czas odosobnienia. Na początku zacznijmy od wychodzenia do innego pokoju. Dobrze jest robić takie próby w przypadkowych momentach, stając się tak dobierać czas separacji, aby nie doprowadzać do zdenerwowania przyjaciela na czterech lapach.
2. Wyjścia i powroty mają być neutralne emocjonalnie. Wychodząc, powtarzajmy obojętnym głosem ten sam zwrot na pożegnanie, przykładowo „zostajesz”. Nie żegnajmy się czule z pupilem, aby nie generować u niego eskalacji emocji. Po powrocie do domu witajmy się niezbyt wylewnie. Psy czują nasze stany emocjonalne i powinny otrzymać komunikat, że wyjście jest codziennym, neutralnym fragmentem naszego dnia.
3. Zostawmy psa z czymś, co zajmie go na jakiś czas, na przykład ze specjalną zabawką - wypełnioną karmą lub smakołykami. Można taką zabawkę podawać kilka minut przed wyjściem, licząc na to, że pies będzie bardziej nią zajęty niż naszą osobą.
Ważne!
Jeśli po powrocie zauważymy, że pies coś zniszczył, pod żadnym pozorem nie można go karcić. Taka sytuacja jest niedopuszczalna i może przynieść jedynie taki skutek, że nasz pupil zacznie się nas bać, ale kompletnie nie będzie rozumiał, jaki jest powód naszych pretensji. Psy nie odczuwają poczucia winy. Niektórzy opiekunowie, którzy karcą psa po powrocie do domu, interpretują przerażoną mowę ciała pupila faktem, że wie, że coś przeskrobał. Nic bardziej mylnego - on nie ma pojęcia o tym, że coś wcześniej źle zrobił, tylko reaguje lękiem na nasze niezadowolenie. Pamiętajmy też, że zwierzęta nie są złośliwe i nie robią niczego z premedytacją. Takie działania przypisane są tylko gatunkowi ludzkiemu. Zwierzak, który przejawia szkodliwe w naszym mniemaniu zachowania, zwykle komunikuje nam w ten sposób swoje problemy i woła o pomoc.