Stop Pasożytom

Twój kot kicha? Uwaga to może być koci katar!

czytania opublikowano

Ilustracja przedstawiająca kichającego kota

Sporadyczne kichanie u kota, któremu nie towarzyszą inne objawy jest zupełnie normalnym odruchem, świadczącym prawdopodobnie, iż nastąpiło chwilowe podrażnienie błony śluzowej nosa. Co jednak, gdy kichanie u kota się powtarza lub jest połączone z innymi, budzącymi niepokój symptomami? Jakie mogą być przyczyny kataru u kota?

Cel kichania - usunąć ciało obce i przywrócić drożność nosa

Kichanie jest czysto odruchową reakcją organizmu. Pojawia się, gdy nastąpi podrażnienie błony śluzowej nosa przez ciało obce, intensywny zapach, pyłki roślinne ze środowiska lub zanieczyszczone powietrze.

Jeśli kichanie u kota nie powtarza się, kot czuje się dobrze i nie manifestuje innymi symptomami, iż coś mu dolega - nie masz prawdopodobnie powodów do zmartwienia.

Czasami jednak kichaniu u kota towarzyszą również inne objawy. I na nie faktycznie powinieneś/powinnaś zwrócić baczną uwagę.

Koci katar

Koci katar to uproszczona, powszechnie używana nazwa zespołu objawów chorobowych, u których przyczyn leży kilka patogenów:

oraz bakterie rodzaju Mycoplasma, Chlamydia, Bordetella.

Koci katar objawia się między innymi stanami zapalnymi górnych dróg oddechowych, spojówek oczu, gardła i tchawicy.

Koci katar jest wysoce zaraźliwą chorobą kotów, szczególnie niebezpieczną dla kociąt, gdyż może doprowadzić do poważnych powikłań i zgonu. U starszych zwierząt, o silniejszym układzie odpornościowym zwykle udaje się opanować infekcję przy pomocy odpowiedniego leczenia. Kocim katarem zarażają się wyłącznie kotowate.

Patogeny kociego kataru rozprzestrzeniają się bardzo szybko drogą kropelkową. Pierwszym objawem choroby u kotów jest bowiem katar i kichanie. Do zarażenia dochodzi wskutek bezpośredniego kontaktu z chorym kotem lub pośrednio podczas korzystania z tych samych, co chory zwierzak misek, zabawek, posłania czy innych przedmiotów.

Koci katar roznosi się błyskawicznie w dużych skupiskach kotów: w schroniskach, hotelach czy przytuliskach, ale też w hodowlach czy na wystawach zwierząt.

Herpeswirus typu 1 – FHV-1

FHV-1 przypomina wirusa ludzkiej opryszczki. U kota wywołuje ostre zapalenie jamy nosowej i tchawicy.

Kocięta, szczególnie zagrożone przez FHV-1 manifestują chorobę poprzez katar, kaszel, gorączkę, osłabienie i zapalenie spojówek. U starszych osobników może pojawić się owrzodzenie rogówki oka i przewlekłe zapalenie spojówki. U zwierząt, u których ustąpiły symptomy, wirus najczęściej przechodzi w stan uśpiony. Nie oznacza to jednak, iż choroba nie może powrócić.

Stres, chwilowy spadek formy i inne choroby mogą na tyle osłabić układ immunologiczny, że wirus się reaktywuje.

Uwaga!

Herpeswirusem typu 1 może zarazić się kot w każdym wieku. W grupie ryzyka są koty nieszczepione, bardzo młode, w podeszłym wieku, osłabione, poddane dużemu stresowi, przebywające w dużym skupisku, gdzie trudno o zachowanie higieny.

Kaliciwirus - FCV

Kaliciwiroaza odpowiada za blisko 50% przypadków infekcji górnych dróg oddechowych i zapalenia spojówek u kotów. To wysoce zaraźliwa choroba, dotykająca kotowate na całym świecie.

U kotów ogólnie zdrowych i o silnym, sprawnie działającym układzie immunologicznym, kaliciwiroza może przebiegać łagodnie.

Podobnie jednak jak w przypadku herpeswirozy, jest skrajnie niebezpieczna dla nieszczepionych kociąt i zwierząt, u których doszło do osłabienia układu odpornościowego. Tu śmiertelność zarażonych FCV zwierząt się zwiększa.

Objawy FCV:

Kot chory na kaliciwirozę z powodu bolesnych zmian we wnętrzu jemu ustnej traci chęć do jedzenia. Stopniowo popada w apatię i ulega osłabieniu. W niektórych przypadkach FCV u kota łączy się z zapaleniem płuc i uciążliwym kaszlem lub w niebezpiecznej postaci ogólnoustrojowej wpływa na układ ruchu.

Kaliciwiroza jest trudna do wyleczenia, a jej wystąpienie często łączy się z innymi patogenami: Mycoplasma, Chlamydia, białaczka kotów i FIV (wirus nabytego niedoboru immunologicznego).

Kaliciwirusa cechuje mutagenność. Oznacza to, iż w środowisku wirus mutuje i tworzy nowe warianty, a chorobie mogą ulec nawet koty zaszczepione przeciwko FCV.

Czy wiesz, że...

ilustracja przedstawiająca kota

Czy wiesz, że kaliciwirus może przeżyć w środowisku zewnętrznym do 10 dni i całkiem dobrze znosi niskie temperatury? Wykazuje również odporność na większość środków dezynfekujących.

Profilaktyka FCV

Możesz skutecznie zadbać o bezpieczeństwo swojego kota stosując się do kalendarza szczepień (herpeswiroza i kaliciwiroza i inne choroby).

Szczepienia obowiązują kocięta już od wczesnego wieku 7-8 tygodni. Warto jak najszybciej udać się z kociakiem do lekarza weterynarii w celu ustalenia harmonogramu odrobaczania i szczepienia w okresie kocięcym. Jak również należy pamiętać o rewakcynacji, czyli powtórnym szczepieniu przypominającym 12 miesięcy po zakończeniu szczepień podstawowych. Następnie program szczepień kota dorosłego powinien być dopasowany do potrzeb i stylu życia zwierzęcia. To również należy zaplanować z lekarzem prowadzącym naszego kociaka.

Jak jeszcze można podnieść poziom bezpieczeństwa swojego kota w związku z ryzykiem zachorowania na koci katar?