Stop Pasożytom

Adoptowałeś/aś psa lub kota ze schroniska? Zadbaj o zdrowie swojego pupila

czytania opublikowano

Ilustracja

Adopcja psa lub kota ze schroniska to szlachetny gest świadczący o ogromnej empatii. Zwierzęta pochodzące ze schroniska czy przytułku często mają za sobą dramatyczne przeżycia. Praca z nimi na początku wspólnego życia może okazać się wymagająca. Jedną z najbardziej istotnych kwestii zdrowotnych jest przeciwdziałanie chorobom pasożytniczym.

Pasożyty – powszechne zagrożenie dla zwierząt

Wszystkie zwierzęta domowe są narażone na kontakt z pasożytami. Psom i kotom zagrażają pasożyty zewnętrzne i wewnętrzne. Do zewnętrznych należą: pchły, kleszcze, komary, wszy, wszoły czy świerzbowce. Wewnętrzne to najczęściej: glisty, tasiemce i organizmy pierwotniacze.

Inwazja pasożytów objawia się przykrymi dla zarażonych zwierząt objawami, takimi jak:

Stopień ryzyka infestacji robakami jelitowymi zależy od kilku warunków:

Kondycja zdrowia

Pasożytnictwo jest jedną z najczęściej występujących zależności w przyrodzie. Pasożyt jest ściśle związany ze swoim żywicielem i czerpie korzyści kosztem jego zdrowia. Z zasady pasożyt nie jest zainteresowany doprowadzeniem swej ofiary do śmierci. Oznaczałoby to również zgon robaka. Życie jednak pisze różne scenariusze. Jeśli kondycja zdrowotna zwierzęcia jest słaba i zmaga się ono z kilkoma schorzeniami, choroba pasożytnicza może okazać się zbyt dużym wyzwaniem dla organizmu.

Zdrowy, dorosły osobnik o silnym układzie immunologicznym poradzi sobie z inwazją robaków jelitowych i prawdopodobnie nie odczuje za mocno ich aktywności. Wystarczy jednak, że w życiu zwierzęcia zdarzy się duży stres, wypadek lub inna choroba, żeby obecność pasożytów okazała się zbyt dużym ciężarem dla układu odpornościowego.

Wiek

Szczenięta i kocięta, zwierzęta w okresie wzrostu, słabe, obciążone innymi chorobami oraz zwierzęcy seniorzy to grupy czworonogów najbardziej zagrożonych pasożytami jelitowymi.

Szczenięta mogą zarazić się glistami już na etapie życia płodowego. Jeśli suka przed kryciem była zarażona robakami jelitowymi, istnieje ogromne prawdopodobieństwo przekazania endopasożyta nienarodzonym szczeniętom.

Ważne

Co ważne, odrobaczanie suki przed kryciem, nie jest jednoznaczne z całkowitym wyeliminowaniem zagrożenia. Postacie pośrednie pasożytów jelitowych mają tendencję do otorbiania się w tkankach ciała. Zwłaszcza te, które podczas procesu migracji po organizmie trafiły do narządów innych niż układ oddechowy i pokarmowy. Taka utajona forma robaka jest oporna na leczenie i potrafi przetrwać bardzo długo w oczekiwaniu na sprzyjającą okazję do wybudzenia. Takim momentem jest właśnie burza hormonalna, gdy suka zachodzi w ciążę.

Podczas ciąży larwy glisty przemieszczają się wraz z krwią matki do worka owodniowego i infekują miot. Szczenięta z takiej ciąży rodzą się już zarobaczone.

Młode koty nie zarażają się wprawdzie na etapie życia płodowego, lecz mogą paść ofiarą endopasożyta zaraz po narodzinach. Jeśli matka kociąt jest chora na robaczycę, przekazuje swoim młodym pasożyta podczas karmienia ich mlekiem. Szczenięta również mogą zarazić się w ten sposób endopasożytami.

Warunki życia

Cechami charakterystycznymi pasożytów atakujących psy i koty są: ogromna płodność, odporność na niesprzyjające warunki środowiskowe, różnorodne sposoby infestacji i duży współczynnik zaraźliwości.

Mówiąc krótko: im większe jest skupisko psów czy kotów, tym większe jest prawdopodobieństwo zarażenia robakami jelitowymi. Im trudniejsze i bardziej stresujące są warunki życia (a do takich trzeba zaliczyć pobyt w przepełnionych schroniskach czy przytułkach) tym łatwiej jest o inwazję pasożytów.

Sposób żywienia

Zwierzęta polujące oraz karmione nieobrobionym termicznie częściej mięsem zapadają na choroby pasożytnicze. Zjadając surowe mięso, jednocześnie pochłaniają otorbione, uśpione formy robaków.

Przeciwdziałanie chorobom pasożytniczym

Jedynym skutecznym sposobem przeciwdziałania chorobom pasożytniczym są regularne zabiegi odrobaczania i długofalowe programy profilaktyczne (dopasowane do potrzeb zwierzęcia).

Każdy pies i kot (nawet te zwierzęta, które nie opuszczają domu) powinien być odrobaczany zgodnie z harmonogramem przygotowanym przez lekarza weterynarii.

Dodatkowo, opiekunowie psów i kotów mogą skorzystać z bardziej szczegółowych, zaawansowanych technologicznie badań. Określą one precyzyjnie, czy czworonożny podopieczny padł ofiarą pasożytów jelitowych. Jeśli tak, to stwierdzą, jaki dokładnie rodzaj robaka dokonał inwazji.

Nowoczesne urządzenie diagnostyczne VETSCAN IMAGYST TM pozwala na wykonanie precyzyjnych badań na podstawie tylko jednej próbki kału. Podczas zaledwie jednej wizyty w gabinecie weterynaryjnych wyposażonym w VETSCAN IMAGYST TM dokonywane jest rozpoznanie choroby pasożytniczej. Pozwala to na błyskawiczne wdrożenie odpowiedniego leczenia pupila.