Stop Pasożytom

Świerzb u kota

czytania opublikowano

Ilustracja przedstawiająca drapiącego się kota

Jak rozpoznać świerzb u kota?

Świerzb u kota to poważna, silnie zaraźliwa dermatoza dotykająca zarówno koty żyjące na wolności, jak i przebywające pod opieką człowieka. W jaki sposób koty zarażają się świerzbowcem? Jakie rodzaje pasożyta zewnętrznego zagrażają kotom? Jak rozpoznać, że nasz kot zapadł na świerzb oraz jakie są metody diagnostyki oraz leczenie? Na powyższe pytania odpowiemy w dalszej części artykułu.

Dlaczego mój kot się drapie?

Do klinik weterynaryjnych często trafiają zaniepokojeni opiekunowie kotów, którzy z ogromnym zaskoczeniem odkrywają, iż ich podopieczny ma na ciele krwawe, mocno zaognione, rozległe rany, których jeszcze poprzedniego dnia nie było.

Kot dotknięty świądem, niezależnie od przyczyny, potrafi w bardzo krótkim czasie doprowadzić swędzącą skórę do opłakanego stanu! Ostre pazury kota oraz intensywność drapania powodują duże spustoszenie w kondycji okrywy włosowej.

Zwierzak próbuje przynieść sobie ulgę, wygryza skórę wyrywając sobie miejscowo sierść, kaleczy się i drapie doprowadzając do głębokich ran na ciele.

Autodestrukcyjna działalność kota szybko powoduje wtórne infekcje bakteryjne i grzybicze, co tylko potęguje stan chorobowy zwierzęcia i dodatkowo zwiększa stres oraz dyskomfort fizyczny.

Przyczyny świądu u kota

Przyczyn świądu u kota może być kilka:

Postawienie prawidłowej diagnozy w przypadku świądu u kota jest trudnym zadaniem dla lekarza weterynarii. Współpraca z opiekunem zwierzęcia połączona ze staranną obserwacją pupila pomoże w rozpoznaniu choroby i w procesie wyleczenia.

Świerzb u kota

Jednym z powodów świądu u kota może być świerzb wywołany aktywnością ektopasożyta z grupy roztoczy: świerzbowca.

Do najczęściej spotykanych świerzbowców u kota należy świerzbowiec drążący (Notoedres cati) i świerzbowiec uszny (Otodectes cynotis).

Świerzbowiec drążący Notoedres cati

Notoedres cati atakuje głównie koty i z trudem przenosi się na inne gatunki, choć zwierzęta o obniżonej odporności mogą również zostać zarażone świerzbowcem.

Świerzb jest chorobą silnie zaraźliwą. Wystarczy przelotny kontakt z chorym osobnikiem, by zarazić kolejną ofiarę. Dermatoza może przenieść się również przez używanie tych samych szczotek i misek. Koty przebywające w większych skupiskach (schroniska, hodowle) bardzo szybko zarażają się od siebie nawzajem.

Świerzbowiec drążący nie opuszcza żywiciela przez całe swoje życie. Osobniki pasożyta zbierają się w niewielkie skupiska na skórze i z czasem dokonują ekspansji na dalsze części ciała. W skrajnych przypadkach świerzb może doprowadzić do wyniszczenia organizmu zwierzęcia i jego śmierci.

Świerzbowiec drążący pasożytuje na skórze swojego żywiciela. Samica N. cati drąży w skórze kota tunele i korytarze, gdzie składa jaja. Pasożyt żywi się wysiękiem, limfą i resztkami naskórka.

Pasożyt najczęściej w pierwszej kolejności atakuje okolice głowy, koniuszki małżowin usznych oraz pyszczek. Potem zmiany stają się coraz bardziej rozległe.

Objawy świerzbu drążącego u kota

Diagnostyka

Intensywny świąd, zmiany skórne w okolicach głowy, rany spowodowane drapaniem i wyraźna nerwowość kota są wskazaniem do wizyty w klinice weterynaryjnej.

Do postawienia ostatecznej diagnozy potrzebne jest badanie laboratoryjne zeskrobin z miejsc chorobowo zmienionych.

Leczenie polega na podaniu zwierzęciu leków roztoczobójczych, przeciwświądowych, a w przypadku wtórnych infekcji – antybiotykoterapii.

Świerzbowiec uszny Otodectes cynotis

Świerzbowiec uszny atakuje przewód słuchowy kota. Chore zwierzę silnie potrząsa głową, ociera się o krawędzie mebli, gałęzie czy krzaki. Silny świąd spowodowany Otodectes cynotis prowokuje kota do rozdrapywania skóry głowy i uszu.

Świerzbowiec uszny nie drąży w skórze korytarzy, a żyje i odżywia się na skórze, wewnątrz kanałów słuchowych.

Otodektoza jest chorobą silnie zaraźliwą. Podobnie jak w przypadku świerzbowca drążącego, wystarczy krótki kontakt z chorym osobnikiem, by zarazić kolejną ofiarę.

W grupie ryzyka są koty żyjące w skupiskach, złych warunkach sanitarnych, kocięta i zwierzęta o obniżonej odporności. Nie można jednak wykluczyć, iż otodektozą zarazi się również zadbany kot domowy.

Objawy świerzbu usznego u kota

Diagnostyka

Wskazaniem do konsultacji weterynaryjnej są wyżej wymienione objawy i zachowanie kota odbiegające od normy.

Lekarz weterynarii dokonuje oględzin otoskopem oraz pobiera próbki wydzieliny usznej.

Przed zastosowanie preparatów roztoczobójczych i przeciwświądowych, należy najczęściej w miarę możliwości oczyścić przewody słuchowe z wydzieliny. Najlepiej powierzyć to lekarzowi weterynarii ponieważ wszelkim manipulacjom przy tak zmienionych chorobowo kanałach słuchowych, może towarzyszyć duża bolesność.

Pamiętaj!

Nieleczony świerzb uszny może doprowadzić zwierzę do ubytków lub całkowitej utraty słuchu.