Stop Pasożytom

Choroby skórne u kota – rodzaje, objawy, leczenie Część 1

czytania opublikowano

Ilustracja przedstawiająca leżącego kota

Dermatozy u kotów to często spotykana przyczyna konsultacji w klinikach weterynaryjnych. Poniżej przedstawiamy opis kilku chorób skórnych u kotów. Zapraszamy do lektury!

Spis treści:

Choroby pasożytnicze

Pasożytami powodującymi zmiany skórne u kotów są najczęściej roztocza takie jak świerzb drążący Notoedres cati, Cheyletiella blakei, nużeńce Demodex catii, pchły.

świerzbowec drążący

Samica świerzbowca drążącego ryje tunele i korytarze w skórze kota, gdzie następnie składa jaja. Aktywność roztocza powoduje u kota silny świąd, który szybko prowadzi do wtórnych nadkażeń, gdy zwierzę rozdrapuje swędzące miejsca do krwi.

Świerzb drążący jest chorobą silnie zaraźliwą. Transmisja dermatozy może nastąpić wskutek przelotnego kontaktu z chorym osobnikiem, z jego posłaniem czy poprzez używanie do pielęgnacji tych samych szczotek, co zarażony kot.

Diagnostyka polega na pobraniu zeskrobin ze skóry zwierzęcia i poddaniu ich badaniom laboratoryjnym.

W leczeniu świerzbu drążącego wykorzystuje się leki przeciw roztoczom i preparaty zapobiegające świądowi. W przypadku nadkażeń wtórnych, może być konieczne włączenie antybiotykoterapii.

Chejletieloza

Chejletieloza (Cheyletiella blakei), inaczej „łupież wędrujący” jest rzadkim typem dermatozy u kotów. Szacuje się, że odsetek przypadków chejletielozy u kotów wynosi mniej niż 2% wszystkich chorób skórnych.

Chejletieloza posiada potencjał przekraczania barier gatunkowych, w tym również zoonotyczny.

W diagnostyce chejletielozy należy wykluczyć inne choroby o charakterze zapalno-świądowym, takie jak: inne choroby pasożytnicze, alergie, atopowe zapalenie skóry, APZS.

Ostateczne rozpoznanie choroby następuje po przeprowadzeniu badań laboratoryjnych materiału pobranego ze zmienionych chorobowo miejsc na skórze kota, a obecność ektopasożytów w badaniu potwierdza dermatozę.

Pamietaj!

W przypadku potwierdzenia chejletielozy u kota, należy objąć leczeniem wszystkie zwierzęta w domu. Oprócz kuracji lekowej (doustnej i miejscowej) konieczne jest zdezynfekowanie legowisk i posłań.

Ektopasożyty z grupy nużeńców

Ektopasożyty z grupy nużeńców Demodex cati lub Demodex gatoi wywołują nużycę kotów. W zasadzie należy tu dokonać pewnego rozróżnienia - Demodex cati to komensal, czyli naturalny mieszkaniec skóry. Choroba rozwija się gdy z jakichś przyczyn kolonizuje on skórę w nieprawidłowy sposób. Demodex gatoi  jest pasożytem skóry.

Pasożyt ten wprawdzie nie ryje korytarzy w skórze kota ani nie żywi się krwią zwierzęcia, lecz również powoduje swą aktywnością silny świąd i dyskomfort fizyczny.

D. cati bytuje w torebkach włosowych i gruczołach łojowych sierści kota.

U kota zaatakowanego nużycą, dermatoza manifestuje się poprzez następujące objawy:

Lokalizacja choroby na ciele kota:

Chory na nużycę kot intensywnie wylizuje zmienione chorobowo miejsca na skórze.

Diagnostyka nużycy następuje wskutek pobrania zeskrobin ze skóry kota i przebadaniu materiału pod mikroskopem.

Leczenie polega na podawaniu leków roztoczobójczych.

Skuteczność kuracji należy potwierdzać poprzez kontrolne zeskrobiny głębokie. Długość leczenia zależy od intensywności inwazji.

Pchły

Inwazja pcheł może wywołać u kota silny świąd spowodowany agresywnym żerowaniem pasożytów na skórze zwierzęcia. Kot rozdrapuje do krwi swędzące od ukąszeń miejsca, czym doprowadza do wtórnego nadkażenia rany.

Aktywność pcheł dodatkowo może łączyć się z wywołaniem reakcji alergicznej u zaatakowanego pasożytami kota.

Alergiczne pchle zapalenie skóry (APZS) to nadwrażliwość organizmu kota na białka w ślinie pcheł.

Przeciwdziałanie chorobom przenoszonym przez pchły polega na regularnym i systematycznym podawaniu kotu preparatów przeciw pchłom.

Rozpoznanie przyczyn pogorszenia kondycji skóry przeważnie nie wymagają od lekarzy weterynarii większych wysiłków, a prawidłowo postawiona diagnoza i wprowadzone leczenie pozwala szybko uporać się z dermatozą i dyskomfortem kota.

Choroby alergiczne

Zmiany skórne u kota mogą być spowodowane przez nadwrażliwość pokarmową, alergie środowiskowe, atopię i alergiczne pchle zapalenie skóry APZS.

Regularne stosowanie preparatów przeciw pchłom pozwoli pozbyć się ryzyka APZS oraz ryzyka zarażenia tasiemcem.

Herpeswirus kotów typu 1 (FHV-1)

Herpeswirus kotów typu 1 wywołuje u kotów zakaźną dermatozę atakującą część twarzową. Herpeswiroza manifestuje się ostrymi stanami zapalnymi w okolicy nosa, oczu i tchawicy. Dermatoza może przejść w stan uśpienia, a stres i chwilowy spadek odporności może doprowadzić do reaktywacji wirusa.

FHV-1 u kociąt objawia się:

U starszych osobników prowadzi do:

Na FHV-1 mogą zapaść wszystkie koty, niezależnie od wieku, płci czy rasy. Ryzyko zakażenia (lub reaktywacji) wzrasta w przypadku, gdy:

Profilaktyka FHV-1

Profilaktyka polega na zapewnieniu kotu:

Diagnostyka FHV-1

Diagnostyka FHV-1 polega na badaniu preparatów cytologicznych czy wycinków skóry ze zmienionych chorobowo miejsc z wykorzystaniem testów PCR i technik immunohistochemicznych.