Choroby skórne u kota – rodzaje, objawy, leczenie Część 1
czytania opublikowano
Dermatozy u kotów to często spotykana przyczyna konsultacji w klinikach weterynaryjnych. Poniżej przedstawiamy opis kilku chorób skórnych u kotów. Zapraszamy do lektury!
Spis treści:
- Choroby pasożytnicze
- Choroby alergiczne
- Herpeswirus kotów typu 1
- Trądzik kotów
- Mykobakterioza tkanki podskórnej
- Pęcherzyca liściasta
- Metaboliczna martwica naskórka
Choroby pasożytnicze
Pasożytami powodującymi zmiany skórne u kotów są najczęściej roztocza takie jak świerzb drążący Notoedres cati, Cheyletiella blakei, nużeńce Demodex catii, pchły.
świerzbowec drążący
Samica świerzbowca drążącego ryje tunele i korytarze w skórze kota, gdzie następnie składa jaja. Aktywność roztocza powoduje u kota silny świąd, który szybko prowadzi do wtórnych nadkażeń, gdy zwierzę rozdrapuje swędzące miejsca do krwi.
Świerzb drążący jest chorobą silnie zaraźliwą. Transmisja dermatozy może nastąpić wskutek przelotnego kontaktu z chorym osobnikiem, z jego posłaniem czy poprzez używanie do pielęgnacji tych samych szczotek, co zarażony kot.
Diagnostyka polega na pobraniu zeskrobin ze skóry zwierzęcia i poddaniu ich badaniom laboratoryjnym.
W leczeniu świerzbu drążącego wykorzystuje się leki przeciw roztoczom i preparaty zapobiegające świądowi. W przypadku nadkażeń wtórnych, może być konieczne włączenie antybiotykoterapii.
Chejletieloza
Chejletieloza (Cheyletiella blakei), inaczej „łupież wędrujący” jest rzadkim typem dermatozy u kotów. Szacuje się, że odsetek przypadków chejletielozy u kotów wynosi mniej niż 2% wszystkich chorób skórnych.
Chejletieloza posiada potencjał przekraczania barier gatunkowych, w tym również zoonotyczny.
W diagnostyce chejletielozy należy wykluczyć inne choroby o charakterze zapalno-świądowym, takie jak: inne choroby pasożytnicze, alergie, atopowe zapalenie skóry, APZS.
Ostateczne rozpoznanie choroby następuje po przeprowadzeniu badań laboratoryjnych materiału pobranego ze zmienionych chorobowo miejsc na skórze kota, a obecność ektopasożytów w badaniu potwierdza dermatozę.
Pamietaj!
W przypadku potwierdzenia chejletielozy u kota, należy objąć leczeniem wszystkie zwierzęta w domu. Oprócz kuracji lekowej (doustnej i miejscowej) konieczne jest zdezynfekowanie legowisk i posłań.
Ektopasożyty
z grupy nużeńców
Ektopasożyty z grupy nużeńców Demodex cati lub Demodex gatoi wywołują nużycę kotów. W zasadzie należy tu dokonać pewnego rozróżnienia - Demodex cati to komensal, czyli naturalny mieszkaniec skóry. Choroba rozwija się gdy z jakichś przyczyn kolonizuje on skórę w nieprawidłowy sposób. Demodex gatoi jest pasożytem skóry.
Pasożyt ten wprawdzie nie ryje korytarzy w skórze kota ani nie żywi się krwią zwierzęcia, lecz również powoduje swą aktywnością silny świąd i dyskomfort fizyczny.
D. cati bytuje w torebkach włosowych i gruczołach łojowych sierści kota.
U kota zaatakowanego nużycą, dermatoza manifestuje się poprzez następujące objawy:
- łysienie miejscowe
- świąd
- łuszczenie
- rumień
Lokalizacja choroby na ciele kota:
- brzuch
- wewnętrzna strona ud
- boki ciała
- kończyny piersiowe
- skóra głowy
- kark
- twarz
- przewody słuchowe
Chory na nużycę kot intensywnie wylizuje zmienione chorobowo miejsca na skórze.
Diagnostyka nużycy następuje wskutek pobrania zeskrobin ze skóry kota i przebadaniu materiału pod mikroskopem.
Leczenie polega na podawaniu leków roztoczobójczych.
Skuteczność kuracji należy potwierdzać poprzez kontrolne zeskrobiny głębokie. Długość leczenia zależy od intensywności inwazji.
Pchły
Inwazja pcheł może wywołać u kota silny świąd spowodowany agresywnym żerowaniem pasożytów na skórze zwierzęcia. Kot rozdrapuje do krwi swędzące od ukąszeń miejsca, czym doprowadza do wtórnego nadkażenia rany.
Aktywność pcheł dodatkowo może łączyć się z wywołaniem reakcji alergicznej u zaatakowanego pasożytami kota.
Alergiczne pchle zapalenie skóry (APZS) to nadwrażliwość organizmu kota na białka w ślinie pcheł.
Przeciwdziałanie chorobom przenoszonym przez pchły polega na regularnym i systematycznym podawaniu kotu preparatów przeciw pchłom.
Rozpoznanie przyczyn pogorszenia kondycji skóry przeważnie nie wymagają od lekarzy weterynarii większych wysiłków, a prawidłowo postawiona diagnoza i wprowadzone leczenie pozwala szybko uporać się z dermatozą i dyskomfortem kota.
Choroby alergiczne
Zmiany skórne u kota mogą być spowodowane przez nadwrażliwość pokarmową, alergie środowiskowe, atopię i alergiczne pchle zapalenie skóry APZS.
Regularne stosowanie preparatów przeciw pchłom pozwoli pozbyć się ryzyka APZS oraz ryzyka zarażenia tasiemcem.
Herpeswirus kotów typu 1
(FHV-1)
Herpeswirus kotów typu 1 wywołuje u kotów zakaźną dermatozę atakującą część twarzową. Herpeswiroza manifestuje się ostrymi stanami zapalnymi w okolicy nosa, oczu i tchawicy. Dermatoza może przejść w stan uśpienia, a stres i chwilowy spadek odporności może doprowadzić do reaktywacji wirusa.
FHV-1 u kociąt objawia się:
- kaszlem
- gorączką
- katarem
- zapaleniem spojówek
- osłabieniem
U starszych osobników prowadzi do:
- ciężkiego wrzodziejącego zapalenia skóry
- martwiczych nadżerek
- stanów zapalnych spojówek
- owrzodzenia rogówki
Na FHV-1 mogą zapaść wszystkie koty, niezależnie od wieku, płci czy rasy. Ryzyko zakażenia (lub reaktywacji) wzrasta w przypadku, gdy:
- matka
kociąt jest nosicielem choroby
- koty żyją w dużym skupisku (schroniska, hodowle)
- kot narażony jest na silny stres emocjonalny (śmierć opiekuna, uczestnictwo w wystawach, nowe zwierzę w domu, podróż, nieobecność opiekuna) lub fizyczny
- kot jest
niedożywiony
- w czasie
ciąży
- w okresie
laktacji
- w okresie choroby lub rekonwalescencji
Profilaktyka FHV-1
Profilaktyka polega na zapewnieniu kotu:
- szczepień
- dobrych warunków sanitarnych
- unikanie zagęszczenia zwierząt
- unikanie sytuacji stresowych
Diagnostyka
FHV-1
Diagnostyka FHV-1 polega na badaniu preparatów cytologicznych czy wycinków skóry ze zmienionych chorobowo miejsc z wykorzystaniem testów PCR i technik immunohistochemicznych.