Robaki u kota

czytania opublikowano

Ilustracja przedstawiająca leżącego kota

Kocie robaki to pasożyty wewnętrzne, które mogą żyć wewnątrz układu pokarmowego (ale nie tylko!) naszego mruczka. Poznaj je bliżej, czytając ten krótki artykuł.

Jak kot może zarazić się robakami?

Wbrew pozorom każdy kot może zostać nosicielem jakiegoś robaka. Wystarczy chwila nieuwagi czy zaniechanie higieny osobistej, żeby doszło do zakażenia. Kiedy kot jest narażony na złapanie pasożytów wewnętrznych:

Pasożyty wewnętrzne (a raczej ich formy przetrwalnikowe) mogą zostać też przeniesione przez samego opiekuna na jego ubraniach i butach.

Jakie robaki może mieć kot?

Glisty

Toxocara cati

Glisty żywią się strawionym pokarmem w jelicie cienkim kota. Futrzak może się nimi zarazić, zjadając żywiciela pośredniego (na przykład małego gryzonia), poprzez zanieczyszczone środowisko albo przez mleko karmiącej go zarażonej matki.

Nicienie sercowe

Dirofilaria immitis

Są to pasożyty, które po dostaniu się do organizmu kota osiadają w dużych naczyniach krwionośnych i komorze serca. Przenoszone są przez komary. Chociaż występują głównie w cieplejszych rejonach świata, to coraz częściej można się z nimi spotkać także w naszej szerokości geograficznej.

Tęgoryjce

Ancylostoma tubaeforme

Bytują głównie w jelicie cienkim, gdzie żywią się krwią bogatą w składniki odżywcze. Kot może się zarazić tęgoryjcem, zjadając jego jaja lub larwy. Kocięta mogą zarazić się też przez mleko matki. Larwy tęgoryjca mogą też przeniknąć przez skórę zwierzęcia.

Tasiemce

Dipylidium caninum, Taenia spp.

Podobnie jak glisty, tasiemce żywią się substancjami odżywczymi, pozyskanymi ze wstępnie strawionego pokarmu w jelicie cienkim. Przenoszą się przez pchły (Dipylidium caninum) i małe gryzonie (Taenia spp.).

Giardie

Giardia spp.

To pierwotniaki, które bytują w ścianie jelita cienkiego zwierzęcia. Przenoszą się przez skażone wcześniej pożywienie i wodę stojącą (np. kałuże).

Objawy obecności pasożytów wewnętrznych u kota

Często zakażenie pasożytami wewnętrznymi u kota jest niezauważalne przez wiele lat inwazji. Objawy są tutaj niejednoznaczne i mogą wskazywać na wiele różnych chorób. Kiedy więc warto udać się z kotem na badanie kału na obecność pasożytów? Oto niektóre z objawów:

U kociąt dodatkowo wyróżnia się:

Leczenie pasożytów wewnętrznych u kota

Po pozytywnym rozpoznaniu rodzaju pasożyta u kota wdraża się odpowiednie leczenie. Lekarz zleca wtedy podanie kotu celowanych w konkretny rodzaj pasożyta preparatów przez określony czas.

Niezbędne staje się też odrobaczenie wszystkich innych zwierząt mających kontakt z zarażonym futrzakiem — zarówno psów, jak i kotów. Dzięki temu pasożyt nie będzie miał możliwości przenieść się na innego żywiciela.

Przestrzegamy przed samodzielnym podawaniem leków przeciwpasożytniczych zwierzętom. Złe dobranie dawki czy rodzaju leku może pogorszyć stan jego zdrowia, a nawet doprowadzić do śmierci.

Nie powinniśmy tutaj zapominać o dokładnym wypraniu i umyciu wszystkich powierzchni, z którymi kot miał kontakt. Warto je też dokładnie zdezynfekować. Są to między innymi wszelkiego rodzaju legowiska, drapaki, koce czy kanapy. Dokładnie wymyta i wyczyszczona powinna być także kocia kuweta!

Takie generalne porządki w kocich strefach warto zrobić nawet kilka razy — na pewno po każdorazowym podaniu kolejnej dawki leku odrobaczającego.

Po wyleczeniu inwazji warto pomyśleć także o odpowiedniej profilaktyce przeciwpasożytniczej:

Ważne

Chociaż kocich endopasożytów jest wiele, to i my mamy wiele sposobów, żeby z nimi walczyć. Musimy pamiętać, że regularna profilaktyka przeciwpasożytnicza pozwoli zachować nam nasze mruczki w zdrowiu i dobrym samopoczuciu.