Preparat na kleszcze u psa

czytania opublikowano

Ilustracja przedstawiajaca psa u weterynarza

Kleszcze u psa – zagrożenia i profilaktyka

Kleszcze, zaraz po komarach to najczęściej spotykany na naszej szerokości geograficznej pasożyt zewnętrzny atakujący zwierzęta i ludzi.

Opiekunowie psów z racji częstych spacerów z podopiecznymi w okolice łąk, parków czy lasów mają częsty kontakt z tym ektopasożytem. Kleszczy nie należy się bać, lecz nie wolno lekceważyć potencjalnego zagrożenia, jakie niesie ze sobą ukąszenie pasożyta. Kleszcze bowiem są żywicielem pośrednim wielu groźnych patogenów, wywołujących ciężkie choroby zarówno u psów, jak i u ludzi.

W jaki sposób kleszcze dokonują inwazji na psy? Jakie choroby są przenoszone przez kleszcze? Jakich preparatów używać do ochrony psów?

Spis treści:

Charakterystyka kleszczy

Kleszcze Ixodida to pasożytnicze pajęczaki z podgromady roztoczy. Żywią się krwią kręgowców.

Szacuje się, że na świecie istnieje ponad 900 rodzajów kleszczy, wśród których rozróżnia się w Polsce trzy najgroźniejsze rodzaje:

Niebezpieczne choroby odkleszczowe

Sama aktywność pożywiania się na organizmie ofiary nie wyrządza szkody na zdrowiu żywiciela, lecz kleszcze są żywicielem pośrednim wielu innych, groźnych patogenów, które po przedostaniu się do krwioobiegu kręgowca, wywołują niebezpieczne choroby odkleszczowe:

Cykl rozwojowy kleszcza

Cykl życiowy kleszcza przebiega w trzech stadiach i trwa od dwóch do czterech lat. Pierwszym etapem rozwoju jest larwa, następnie nimfa i w końcu osobnik dorosły.

Każde stadium rozwoju kleszcza: larwa, nimfa oraz postać dorosła potrzebuje do pełnego cyklu jednego żywiciela.

Samica kleszcza po napiciu się krwi odbywa kopulację i składa do kilku tysięcy jaj. Składanie jaj może się odbyć na ciele żywiciela lub w środowisku.

W ciągu od 3 miesięcy do 3 lat, w zależności od czynników środowiskowych, atmosferycznych i dostępu do krwi żywiciela, kleszcze przeobrażają się z jaj w sześcionożną larwę.

Kleszcz w stadium larwalnym ma niewielkie rozmiary i trudno go dostrzec gołym okiem. Larwa osiąga od 0,8 do 0,9 mm długości i żeruje głównie na małych, leśnych zwierzętach i gryzoniach. Po przejściu wylinki, larwa przekształca się w ośmionożną nimfę. Nimfa również jest niewielkich rozmiarów, osiąga od 2 do 3 mm, a do dalszego etapu rozwojowego potrzebuje dwóch żywicieli. Dorosła postać kleszcza atakuje większe zwierzęta.

Prawda czy fałsz? Błędne informacje dotyczące kleszczy

Tematyka kleszczy i chorób wywoływanych przez zarażone pajęczaki przez lata obrosła wieloma przesądami i szkodliwymi mitami.

Do najczęściej powtarzanych, a jednocześnie najbardziej niebezpiecznych należy pogląd, iż kleszcza wbitego w skórę należy najpierw posmarować masłem lub innym tłuszczem.

Niczym nie wolno smarować wbitego w skórę kleszcza!

To bardzo ważna informacja, gdyż smarowanie kleszcza może przynieść ogromne szkody na zdrowiu.

Kleszcz po przedostaniu się na żywiciela szuka miejsca, gdzie warstwa skóry jest najcieńsza. Przeważnie są to okolice głowy, pachwiny, zgięcia nóg, łokci.

Następnie kleszcz przebija skórę i wpuszcza do krwioobiegu ofiary substancję znieczulającą, by zwierzę (lub człowiek) nie poczuło ukłucia i nie usunęło pasożyta z organizmu.

W pierwszej kolejności kleszcz się pożywia. Ten stan może trwać kilka dni. W międzyczasie może dojść do wymiotów i zwrotu treści z układu pokarmowego kleszcza do krwioobiegu żywiciela.

I to właśnie w tym momencie dochodzi do zarażenia ofiary patogenami. Drobnoustroje, dla których kleszcz jest wektorem bytują w układzie pokarmowym pajęczaka.

Długotrwałe pożywianie się na zwierzęciu oraz stres mogą spowodować wymioty i co za tym idzie – infekcję organizmu kręgowca.

Smarowanie tłuszczem oraz nieumiejętne lub zbyt długie usuwanie kleszcza ze skóry mogą powodować stres i wymioty kleszcza.

Kleszcz wbity w skórę powinien być natychmiast usunięty, a miejsce po wkłuciu - zdezynfekowane.

Preparaty profilaktyczne przeciwko kleszczom dla psa:

Najlepszym sposobem uniknięcia chorób przenoszonych przez kleszcze jest zabezpieczenie psa preparatami odstraszającymi lub zabójczymi dla pasożyta.

Na rynku dostępne jest wiele rozmaitych specyfików o różnym czasie działania, sposobie aplikacji, składzie i wyglądzie. Niektóre z nich pomagają dodatkowo przeciwdziałać inwazji innych ektopasożytów, takich jak: pchły czy komary.

Do najczęściej używanych należą:

W razie wątpliwości należy skonsultować się z lekarzem weterynarii, który pomoże dopasować rodzaj preparatu przeciwkleszczowego.