Stop Pasożytom

Glisty u psa. Czy mój pies ma glisty?

czytania opublikowano

Ilustracja przedstawiająca psa u weterynarza

Jak zwalczyć glisty u psa?

Toksokaroza

Toksokaroza to choroba odzwierzęca, pasożytnicza, przenoszona na człowieka najczęściej przez kontakt z odchodami zarażonych zwierząt. Jaja glisty psiej można napotkać w piasku osiedlowej piaskownicy, na krzaku jagód, na niemytych owocach czy warzywach. Jak można zarazić się glistą psią? Jakie są objawy glist u psa?

Zapraszamy do dalszej części artykułu!

Glista psia

Glista psia (Toxocara canis) to pasożyt wewnętrzny z grupy nicieni. Głównymi żywicielami są zwierzęta: psy, lisy, wilki szakale, szopy. Osobniki dorosłe glist bytują w jelicie cienkim zwierząt, larwy – w różnych tkankach ciała. Człowiek dla glist psich jest wyłącznie żywicielem pośrednim. W narządach ludzkich larwy nie przechodzą do postaci dorosłej.

Cykl rozwojowy glist u psa

Toxocara canis w postaci jaj dostają się do ciała żywiciela, a następnie przekształcają w larwy. W tej postaci przenikają do naczyń krwionośnych i wędrują do różnych organów: wątroby, mózgu, gałek ocznych, płuc, wątroby, śledziony, rdzenia kręgowego. Z płuc nicienie przedostają się do jelita cienkiego, gdzie osiągają dojrzałość płciową.

Dorosłe osobniki glisty psiej składają w ciągu doby od 20 do 50 tysięcy jaj.

Aby jaja mogły osiągnąć formę inwazyjną, postać larwy, potrzebne są tygodnie przebywania w optymalnych dla rozwoju warunkach: wilgotne podłoże, temperatura między 10 a 35 stopni Celsjusza.

Larwy, które dostały się do innych organów niż płuca, otorbiają się i pozostają w stanie przetrwalnikowym (spoczynkowym). Larwy są niezwykle żywotne. Mogą przetrwać w organizmie żywiciela do dwóch lat.

Jak rozpoznać, czy mój pies jest zarażony glistą psią?

Toxocara canis jest szczególnie niebezpieczna dla szczeniąt. Starsze psy mogą przechodzić zarażenie glistą bezobjawowo, natomiast młodziutkie psy należy otoczyć szczególną troską.

Najczęstszymi objawami zarażenia młodego psa nicieniami są wymioty i biegunka.

Szczenię zaatakowane przez glistę rozwija się wolniej i słabiej jak na swój wiek. Sierść malucha może wyglądać na matową, a brzuch często jest wzdęty.

Glisty umiejscowione w płucach mogą wywoływać u psiego malucha kaszel.

Pies może zarazić się pasożytem T. canis poprzez:

Uwaga!

Aby uniknąć zarażenia płodu, suka przed kryciem powinna być odrobaczona!

Jak ochronić psa przed pasożytem?

Pies powinien być odrobaczany w kierunku eliminacji glisty psiej już od pierwszych tygodni po urodzeniu (w drugim, trzecim tygodniu życia miotu). Nawet jeśli suka była starannie odrobaczana przed kryciem, to mogły w jej organizmie przerwać postacie przetrwalnikowe glisty psiej, które są zagrożeniem dla płodu. Następnie kurację odrobaczającą szczeniaka powtarza się co dwa tygodnie, później co miesiąc, aż do osiągnięcia przez szczenię sześciu miesięcy życia.

Dorosły pies powinien być odrobaczany 4 razy w roku, a nie mniej niż dwa razy na rok. Wyjątek stanowią psy pracujące, wystawowe i przebywające w kojcach na zewnątrz.

Lekarz weterynarii przygotuje na prośbę opiekuna psa dokładny kalendarz szczepień i cykli odrobaczania zwierzęcia.

Czy wiesz, że

Czy wiesz, że szacuje się, że co drugi pies przynajmniej raz w życiu był zarażony glistą?

Toksokaroza – choroba brudnych rąk

Glistą psią człowiek może zarazić się poprzez:

Uwaga!

W większości przypadków skutecznym i wystarczającym środkiem zapobiegawczym przed glistą jest częste i staranne mycie rąk. Zwłaszcza po kontakcie ze zwierzęciem lub po ubrudzeniu dłoni ziemią czy piaskiem.

Pamiętaj!

  • Systematycznie odrobaczaj swojego psa.
  • Nie pozwól dziecku brać brudne ręce do ust.
  • Zakrywaj nieużywaną piaskownicę.
  • Nie pozwól, by nieodrobaczony pies lizał Ciebie czy dziecko po twarzy
  • Po ewentualnym kontakcie z obcymi psami, myj dokładnie ręce.

Jak rozpoznać symptomy toksokarozy?

Objawy zakażenia T. canis u człowieka nie są typowe i mogą przypominać inne schorzenia, np. przeziębienie.  Do najczęstszych oznak chorobowych należą: