Kocia choroba. Czym można zarazić się od kota?

• Porady
• Kot

3 min czytania opublikowano 29 sierpnia 2022

Zapraszając pod swój dach kota powinniśmy mieć świadomość, że odpowiedzialna opieka nad czworonogiem to nie tylko codzienne karmienie, sprzątanie kuwety czy wyczesywanie sierści. To również zapewnienie zwierzęciu dobrego zdrowia. Okresowe szczepienia, odrobaczanie i reagowanie na niepokojące znaki wysyłane przez kota to nie tylko podstawa dobrostanu podopiecznego - lecz również dbałość o zdrowie własne i członków naszej ludzkiej rodziny.

Spis treści:

• Zoonozy, czyli choroby odzwierzęce 
• Wiedza to zdrowie
  
• Czym można zarazić się od kota?
  
• Choroba kociego pazura
  
• Przebieg choroby
  
• Zagrożenia związane z chorobą kociego pazura
  
• Profilaktyka   

Zoonozy, czyli choroby odzwierzęce

Zoonozy to grupa chorób odzwierzęcych charakteryzujących się potencjałem przeniesienia się ze zwierzęcia na organizm ludzki. Rozróżniamy zoonozy o charakterze bakteryjnym, wirusowym, pasożytniczym. Choroby odzwierzęce mogą też być przenoszone przez owady (kleszcze, komary, pchły).

Wiedza to zdrowie

Zalet wynikających z opieki nad kotem jest mnóstwo. Kontakt z mruczącym czworonogiem pozwala zredukować stres, łagodzi wahania nastroju i odpręża. Opiekunowie i opiekunki kotów rzadziej chorują na schorzenia układu sercowo-naczyniowego i depresję.

Nie wolno jednak zapominać, że kot, podobnie jak inne zwierzęta, może zapadać na choroby. Część z nich może nieść ze sobą ryzyko zdrowotne również dla człowieka

Czym można zarazić się od kota?

Jedną z chorób odzwierzęcych pochodzących od kota jest choroba kociego pazura.

Choroba kociego pazura

Choroba kociego pazura to choroba o podłożu bakteryjnym. Do zakażenia dochodzi wskutek zadrapania przez kota-nosiciela lub z powodu kontaktu śliny chorego osobnika z otwartą raną. Na chorobę kociego pazura zapadają najczęściej dzieci i młodzież, ponieważ to najmłodsi lubią najbardziej bawić się kotami. Takie zabawy z kociętami lub młodymi kotami często wiążą się z zadrapaniami naskórka czy przypadkowym pogryzieniem.

Najczęściej choroba kociego pazura ma łagodny lub wręcz bezobjawowy przebieg, lecz jeśli zakażona zostanie osoba o obniżonej odporności, sytuacja może stać się niebezpieczna.

Przebieg choroby

Początkowo choroba przebiega bezobjawowo lub z objawami typowymi dla naruszenia naskórka – grudka zapalna z miejscowym zaczerwienieniem. Następnie dochodzi do powiększenia węzła chłonnego znajdującego się najbliżej uszkodzonego miejsca na skórze. Węzeł powiększa się, zbierając chłonkę z zaatakowanego patogenem miejsca. U części chorych stan ten może po kilku tygodniach wywołać gorączkę, uogólnione powiększenie węzłów chłonnych, wątroby i śledziony. Dodatkowo infekcji mogą towarzyszyć:

• bóle głowy i mięśni
  
• uczucie rozbicia
  
• zmęczenie
  
• bóle gardła
  
• brak apetytu
  
• utrata masy ciała

Zagrożenia związane z chorobą kociego pazura

W większości przypadków choroba kociego pazura przybiera postać samoograniczającą się, czyli której konsekwencje ustępują po upływie maksymalnie 6 miesięcy. W nielicznych przypadkach może dojść do zapalenia mózgu, zajęcia siatkówki oka, kości czy zapalenia wsierdzia. Osoby o obniżonej odporności są szczególnie narażone na cięższy przebieg choroby i powinny być ostrożne w kontaktach z młodymi kotami.

Profilaktyka

Najskuteczniejszym sposobem na uniknięcie powikłań związanych z chorobą kociego pazura jest traktowanie ran i zadrapań powstałych wskutek kontaktu z kotem tak samo poważnie, jak inne uszkodzenia naskórka. W razie naruszenia powłok skórnych należy bezzwłocznie przemyć ranę wodą, zdezynfekować zadrapanie, a w razie wystąpienia niepokojących objawów – skontaktować się z lekarzem.