Jak wyglądają pchły? Jakiego koloru i kształtu są jaja pcheł?

• Porady
• Pchła

5 min czytania opublikowano 04 listopada 2022

Czy Twój kot się drapie? Czy robi to często i w intensywny sposób? A może zauważyłe/aś, że podczas drapania Twój pies pojękuje lub wyraźnie pokazuje, że świąd sprawia mu ból i dyskomfort? Twój pies lub kot może zmagać się z inwazją pcheł. Jak wyglądają pchły? Jakie zagrożenie zdrowotne dla Twojego psa czy kota może sprowadzić obecność pcheł? Po odpowiedzi zapraszamy do dalszej części materiału.

Inwazja pcheł – poważny problem zdrowotny zwierząt domowych

Występowanie pcheł u psów czy kotów domowych to problem powszechny. Praktycznie każdy czworonóg miał choć raz w życiu styczność z pasożytami. Nie oznacza to jednak w żadnym wypadku, że można bagatelizować tę kwestię.

Pchły są pasożytami żywiącymi się krwią zwierząt, w tym psów i kotów domowych. Podczas żerowania na skórze swej ofiary wywołują u niej bolesny i dręczący czworonoga świąd. Pies i kot drapie się, wygryza skórę, doprowadza do powstawania ran, które w szybkim tempie ulegają zakażeniom i infekcjom wtórnym.

Zwierzak owładnięty świądem męczy się, traci radość życia, często apetyt i chęć do zabawy. Obniżony komfort życia czworonoga spowodowany bolesnym i drażniącym swędzeniem to dobry, choć nie jedyny powód, by walczyć z pchłami.

Pchły – czynnik chorobotwórczy

Inne zagrożenia związane z inwazją pcheł u psa i kota

• Świąd prowadzący do samookaleczenia -- skutkiem czego są zakażenia wtórne: grzybicze, bakteryjne. Kolejne infekcje dermatologiczne potęgują tylko problem związany z kompulsywnym drapaniem się i znacznie utrudniają leczenie
  
• APZS -- pchły swoją aktywnością mogą wywołać u zwierzaka silną reakcję alergiczną, zwaną alergiczne pchle zapalenie skóry. Jeśli układ immunologiczny psa czy kota rozpozna białko ze śliny pchły jako zagrożenie, występuje u czworonoga gwałtowna reakcja     uczuleniowa
  
• Anemia – zmasowana inwazja pcheł może doprowadzić bardzo młode lub słabsze zwierzę do niedokrwistości
  

Tasiemczyca -- pchła jest dla tasiemca psiego Dipylidium caninum żywicielem pośrednim. Ektopasożyt jest niezbędnym łącznikiem, dzięki któremu robak jelitowy przedostaje się do układu pokarmowego psa czy kota (żywiciela ostatecznego). Jaja tasiemca z otoczenia są zjadane przez larwy pcheł. Po osiągnięciu dojrzałości zarażona pośrednią postacią płazińca pchła zaczyna żerować na krwi zwierzęcia. Świąd wywołany aktywnością pchły zmusza zwierzaka do szukania ulgi. Pies lub kot wygryzają i wylizują skórę, przy okazji zjadając przypadkowo pewną ilość insektów przebywających na sierści. Również tych owadów, które noszą w sobie cysticerkoidy tasiemca. Po przedostaniu się do układu pokarmowego zwierzęcia pasożyt jelitowy ma otwartą drogę do kolonizacji organizmu psa czy kota.         

Jak przebiega cykl życiowy pchły i jak wyglądają pośrednie formy pasożyta?

Do skutecznej walki z pchłami potrzebna jest podstawowa wiedza o zwyczajach pasożyta i o jego drodze rozwojowej.

Cykl życiowy pchły składa się z czterech etapów; jaja, postaci larwalnej, poczwarki oraz osobnika dorosłego.

Dorosłe samice po spożyciu odpowiedniej ilości krwi są gotowe do złożenia jaj. Przeważnie składają ich po dwadzieścia sztuk jednorazowo. Jaja spadają na sierść i w najbliższe otoczenie zwierzęcia: na legowisko, posłanie lub w miejsce, gdzie czworonogów przebywa najczęściej. Jest ich więc sporo w naszych mieszkaniach.

Jaja pchły są bardzo małe, lecz widoczne gołym okiem. To owalne, szare lub perłowo-białe drobinki, które z pewnością uważny opiekun zauważy podczas wyczesywania sierści swego ulubieńca.

Z jaj wylęgają się larwy. Larwy żywią się odchodami dorosłych osobników lub wspomnianymi wcześniej jajami tasiemca i inną materią organiczną. Odchody pcheł pełne są niestrawionej krwi pobranej od czworonoga, na którym żerują oraz innych odpadów biologicznych.

Po kilku, kilkunastu dniach larwy otaczają się twardymi kokonami, w których przekształcają się do postaci poczwarki.

Otoczone kokonami poczwarki przebywają w ciemnych, ciasnych zakamarkach podłóg, wśród włókien dywanów, w szczelinach kanap czy foteli. W tej postaci pchły mogą przebywać bez dostępu do żywiciela nawet kilkanaście miesięcy.

W chwili, gdy poczwarki wyczują w okolicy obecność zwierzęcia, przeobrażają się w postać dorosłą, zdolną do kolonizacji czworonoga.

Po przedostaniu się na sierść psa czy kota, pchła natychmiast rozpoczyna żerowanie i kopulację.

Walka z pchłami

Całkowite wyeliminowanie pcheł z mieszkania, jeśli już się w nim zalęgły, nie jest łatwym zadaniem.

Nie należy się jednak poddawać, gdyż od naszej determinacji i konsekwencji zależy zdrowie i dobrostan naszego czworonoga.

Jakie kroki należy powziąć, aby pozbyć się problemu pcheł z domu?

• Zabezpieczenie zwierzęcia przeciw pasożytom zewnętrznym preparatami zwalczającymi te insekty
  
• Staranne i regularne sprzątanie mieszkania zwracając szczególną uwagę na szczeliny i zakamarki
  
• Pranie posłania psa i kota w wysokiej temperaturze
  
• Kąpanie zwierzaka w środkach usuwających pchły z sierści