Jak pozbyć się pcheł u małego kota?
czytania opublikowano
Jeśli Twój kot zaczyna się coraz częściej drapać, a na jego skórze zauważyłeś(-aś) małe, czarne drobinki, to prawdopodobnie masz do czynienia z inwazją pcheł. Tak, jest to możliwe, nawet jeśli Twój kot nie wychodzi na zewnątrz, a w Twoim domu nie mieszkają inne zwierzaki. W jaki sposób kot zaraża się pchłami i dlaczego należy z nimi bezwzględnie walczyć? Zapraszamy do dalszej lektury materiału!
Pchła – co musisz o niej wiedzieć?
Pchła kocia Ctenocephalides felis to najczęściej na świecie spotykany pasożyt zewnętrzny u zwierząt. Niezależnie od swojej nazwy, atakuje większość kręgowców, z psami, gryzoniami i ptakami włącznie.
Dla pchły kociej nie ma zbyt trudnego otoczenia do rozwoju. Można ją spotkać na wszystkich kontynentach – wszędzie tam, gdzie żyją zwierzęta.
Samica pasożyta rozpoczyna żerowanie natychmiast po przedostaniu się na skórę nowego żywiciela. Pchła żywi się krwią swej ofiary.
Samica pchły jest bardzo płodna: codziennie składa do kilkudziesięciu jaj. Część z nich przyczepia się do sierści i można je zobaczyć gołym okiem np. podczas czesania czworonoga, a część spada w najbliższe otoczenie zwierzaka (na posłanie, kocyk, na którym kot lubi się wylegiwać, czy kanapę).
Bliska obecność żywiciela jest ważna dla larw, które wykluwają się z jaj pchły. Larwy żywią się odchodami dorosłych osobników pcheł. Odchody pełne są niestrawionej do końca krwi potrzebnej larwom do przeobrażenia się w kolejną formę rozwojową: poczwarkę.
Poczwarka pchły otoczona jest kokonem odpornym na uszkodzenia. W tej formie pchła może przetrwać bez pożywienia długie miesiące.
Czy wiesz, że...
Czy wiesz, że poczwarki pchły chronią się najczęściej w zakamarkach podłóg, przyczepiają do włókien dywanów lub wykładzin podłogowych? Trudno je usunąć nawet podczas codziennego sprzątania mieszkania. W tym stadium są odporne na większość detergentów i płynów do sprzątania.
Optymalne warunki do rozwoju pchły to wysoka temperatura otoczenia (od kilkunastu do trzydziestu stopni) oraz wilgotność (ok. 75%). Spełnienie tych warunków oraz bliska obecność potencjalnego żywiciela przyspiesza cykl rozwojowy pchły.
Pchła – droga transmisji
Kot zaraża się pchłami najczęściej od innych zwierząt przebywających w tym samym otoczeniu lub podczas eskapad na zewnątrz domu. Pies mieszkający wraz z kotem pod jednym dachem może przynieść pchły od innych osobników, które spotyka na spacerze.
Opiekun również może mimowolnie stać się przyczyną inwazji pcheł, jeśli przyniesie je z piwnicy, ze śmietnika czy na torbie z zakupami.
Uwaga!
Jeśli już raz dojdzie do przeniesienia pcheł do pomieszczenia, niezwykle trudno ich się pozbyć raz na zawsze. Jedynie regularne stosowanie preparatów przeciw pchłom oraz systematyczne i dokładne sprzątanie mieszkania może pomóc w pozbyciu się problemu.
Pchła u kota – objawy inwazji
Kot dość szybko i wyraźnie pokazuje, że zmaga się z tymi pasożytami. Zaczyna się drapać i wylizywać sierść intensywniej niż zwykle. Aktywność pcheł wywołuje u zwierząt silny i bolesny świąd.
Kot w ciągu krótkiej chwili potrafi doprowadzić swędzące miejsca na skórze do opłakanego stanu przy pomocy swoich ostrych pazurów.
Krwawiące połacie skóry na szyi czy głowie to częsty widok u lekarza weterynarii. To też powód ogromnego zmartwienia opiekunów.
Uwaga!
W podrażnioną pazurami skórę kota szybko wdają się infekcje wtórne (bakteryjne, wirusowe, grzybicze), co potęguje świąd, utrudnia leczenie i dodatkowo wprawia kota w zdenerwowanie. Inwazja pcheł u kota to nie tylko bolesny świąd, ale też ogromny dyskomfort psychiczny dla zwierzaka.
Inwazja pcheł u kota – zagrożenia
Rany na ciele spowodowane uporczywym drapaniem się i niepokój to nie wszystko, co może grozić kotu zmagającemu się z inwazją tych ektopasożytów.
Obecność pcheł na skórze może spowodować u
kota:
- APZS (alergiczne
pchle zapalenie skóry) - nadwrażliwość na białko ze śliny pchły
- anemię, zaburzenia wzrostu i rozwoju u młodych
kociąt
- obniżenie odporności u młodych zwierząt,
słabszych, schorowanych lub w podeszłym wieku
- inwazję
pasożyta jelitowego (tasiemca psiego), dla którego pchła jest wektorem,
pozwalającym na przeniknięcie do organizmu żywiciela ostatecznego, kota czy psa