Grzybica u kota
czytania opublikowano
Dermatofitoza u kota, czyli grzybicze zakażenie włosów, skóry czy pazurów to wysoce zaraźliwe schorzenie dermatologiczne, które wprawdzie niezwykle rzadko doprowadza zwierzę do śmierci, lecz jest w stanie spowodować szereg przykrych i uciążliwych dla czworonoga skutków. Jakie koty są w grupie ryzyka zarażenia grzybicą? Jak wyglądają pierwsze symptomy i czy opiekun może zarazić się od kota dermatofitami - o tym i o innych ważnych sprawach piszemy w dalszej części materiału. Zapraszamy!
Grupa ryzyka
Koty zarażają się najczęściej trzema rodzajami dermatofitów: Microsporum canis, Microsporum gypseum oraz Trichophyton mentagrophytes.
Część zarażonych kotów (tych o silnym układzie immunologicznym) przechodzi chorobę bezobjawowo, jednocześnie będąc aktywnymi nosicielami dermatofitów w stosunku do otoczenia. Inne chore zwierzęta, nie objęte leczeniem, z czasem same pokonują chorobę. Istnieje jedna grupa kotów, dla których obecność grzybów staje się prawdziwym cierpieniem.
Są to przeważnie zwierzęta w podeszłym wieku, bardzo młode lub zmagające się jednocześnie z innymi przypadłościami.
Czynniki sprzyjające rozwojowi choroby:
- przebywanie kota w schronisku, przytulisku, hotelu dla zwierząt, gdzie trudno o zachowanie higieny i gdzie grzybica łatwo się rozprzestrzenia wśród dużej ilości zwierząt
- wypuszczanie kota na zewnątrz domu, gdzie może dojść do kontaktu z chorym osobnikiem
- kontakt kota z przedmiotami, z którymi styczność miało inne, chore zwierzę (miski, posłania, zabawki)
- kontakt kota z chorym zwierzęciem lub człowiekiem
- okres ciąży i laktacji
- długa, gęsta sierść kota
Czy wiesz, że do zarażenia grzybicą może dojść podczas relacji zwierzę - człowiek oraz człowiek - zwierzę? Oznacza to, iż zarówno kot może być źródłem zarażenia grzybicą dla opiekuna, jak i odwrotnie.
Symptomy choroby
W
pierwszej fazie choroby może dojść do miejscowego przerzedzenia włosów,
złuszczeń i przebarwień skóry, rumienia oraz mogą pojawić się na skórze kota
krostki czy zaskórniki.
Prawie zawsze pierwszym objawom grzybicy towarzyszy świąd.
Czy wiesz, jak odróżnić świąd u kota od zwykłej czynności drapania się? Drapanie się to sporadycznie występująca, naturalna czynność, której nie towarzyszą tak charakterystyczne objawy świądu jak: kompulsja, zdenerwowanie, samookaleczanie się. Kot owładnięty świądem potrafi w krótkim czasie doprowadzić do poważnych uszkodzeń skóry w swędzącym miejscu. Zwierzę manifestuje również pogorszenie kondycji apatią, niechęcią do jedzenia, trudnościami w znalezieniu miejsca do odpoczynku czy snu.
Pierwsze zmiany grzybicze na skórze kota pojawiają się przeważnie na głowie, uszach i kończynach.
Wraz z rozwojem choroby, może pojawić się wypadanie sierści, wyłysienia, zapalenie spojówek oraz nieprzyjemny zapach. Jeśli nie zostanie wdrożone leczenie, dermatofitoza może stopniowo rozprzestrzeniać się i obejmować coraz większe obszary ciała kota.
Dodatkowo, wskutek świądu zwykle dochodzi do przerwania ciągłości skóry, co prowadzi do zakażeń wtórnych (bakteryjnych, wirusowych).
Diagnostyka
Jedną z pierwszych czynności, jakie dokonuje zwykle lekarz weterynarii, gdy opiekun pojawia się z pupilem na konsultację w lecznicy jest sporządzenie wywiadu.
Specjalista prawdopodobnie zada pytania odnoszące się do ciągłości procesu odrobaczania i szczepień oraz profilaktyki przeciw pasożytom zewnętrznym. Wiedza ta pozwoli lekarzowi wykluczyć choroby pasożytnicze. Ważną informacją jest również, czy w rodzinie są inne zwierzęta, w jakiej są kondycji i czy ostatnio nie przybył do domu jakiś nowy czworonóg.
Następnie lekarz przeprowadza badanie dermatologiczne kota.
Może zebrać zeskrobiny ze skóry, by obejrzeć je pod mikroskopem lub skorzystać z weterynaryjnej lampy Wooda (światło UV), która służy do diagnostyki zmian skórnych lub też może pobrać wycinki skóry, by przesłać je na dalsze badania do laboratorium.