Czy badanie krwi wykaże glistę lub tasiemca u psa?

czytania opublikowano

Ilustracja przedstawiająca igłę i łapkę dla psa

Inwazja pasożytów u zwierząt towarzyszących, psów i kotów to jeden z najpowszechniejszych powodów wizyt w klinikach weterynaryjnych. W poniższym materiale przedstawimy kilka rodzajów pasożytów atakujących psy i koty oraz najczęściej wykonywane badania diagnostyczne. Zapraszamy!

Rodzaje pasożytów u psów i kotów

Zwierzęta domowe mogą zostać zaatakowane między innymi przez:

●      Pierwotniaki

Babesia canis u psów

Giardia (Lamblia) Intestinalis u psów i kotów

Leishmania spp. u psów i kotów

Toxoplasma gondii u kotów

 ●      Glisty

Toxocara canis u psów

Toxocara cati u kotów

Toxascaris leonina u psów i kotów

 ●      Tasiemce

Taenia sp. u psów i kotów

Mesocestoides lineatus u psów

Echinococcus multilocularis u psów

Diphyllobothrium latum u psów i kotów

 ●      Nicienie

Ancylostoma caninum u psów

Uncinaria stenocephala u psów

Trichuris vulpis u psów

Capillaria plica u psów

Angiostrongylus vasorum u psów

Dirofilaria repens u psów

Dirofilaria immitis u psów

 

Diagnostyka wybranych chorób i pasożytów

Babeszjoza 

Pierwotniak Babesia canis wykorzystuje do inwazji na żywiciela ostatecznego, innego pasożyta, kleszcza. Zainfekowany pajęczak podczas żerowania na skórze zwierzęcia przekazuje w ślinie pierwotniaka, który wywołuje swą aktywnością u psów groźną, często śmiertelną chorobę - babeszjozę.

Stan zdrowia psa zarażonego babeszjozą pogarsza się w gwałtownym tempie. Pies jest apatyczny, bardzo szybko traci siły i niechętnie się porusza. W moczu chorego psa można zaobserwować krew.

Ważne

Przy wystąpieniu objawów chorobowych opiekun psa powinien natychmiast udać się ze zwierzęciem do kliniki weterynaryjnej. W leczeniu babeszjozy ważna jest każda minuta.

Podczas wizyty lekarz pobiera krew od psa i wykonuje rozmaz bezpośredni. Wynik pokazuje się w ciągu kilku minut. W badaniu biochemicznym krwi ważnym parametrem jest poziom mocznika i kreatyniny, gdyż wskazuje na stan nerek psa, co ma duże znaczenie dla późniejszego rokowania.

Giardioza

Giardioza jest chorobą pasożytniczą wywołaną przez pierwotniaka Giardia. Do grupy szczególnego ryzyka należą psi seniorzy, szczenięta i psy o osłabionym układzie immunologicznym.

Powodem zagrożenia dla życia zwierząt jest uporczywa, odwadniająca biegunka i upośledzenie wchłaniania jelitowego.

W diagnostyce giardiozy wykorzystuje się próbkę kału chorego osobnika, w której lekarz w badaniu mikroskopowym szuka cyst pasożyta. Cysty Giardii pojawiają się w odchodach zarażonego zwierzęcia po około 6 do 15 dniach od infestacji. Można także wykonywać badania na obecność antygenu - laboratoryjne i płytkowe.

Toksokaroza

Glistnica lub toksokaroza jest następstwem zarażenia zwierzęcia glistami gatunku Toxocara.

W postawieniu diagnozy toksokarozy może podpowiedzieć sam opiekun zwierzęcia, jeśli wcześniej zauważył w najbliższym otoczeniu psa czy kota (na sierści, na kocu, posłaniu, legowisku). Lekarz weterynarii dokonujący badania chorego zwierzęcia również może naocznie stwierdzić obecność dorosłych osobników glist, gdyż rozmiarem dochodzą do 10 cm.

Jeśli jednak obecność glist nie została stwierdzona naocznie, konieczne będzie badanie mikroskopowe próbki świeżego kału zwierzaka.

Dipylidioza

Tasiemczyca, podobnie do toksokarozy może zostać stwierdzona naocznie przez opiekuna zwierzęcia, jeśli ten zauważy człony tasiemca w odchodach lub w bezpośrednim otoczeniu swojego zwierzaka, przypominające nasiona ogórka. Do pełnej diagnozy konieczne będzie pobranie próbki kału.

Dirofilarioza

D. repens (dirofilarioza podskórna) to choroba pasożytnicza przenoszona przez komary zarażone larwami nicieni.

Pasożyt gromadzi się w tkance podskórnej zwierzęcia, tworząc bezbolesne guzy i grudki.

Rozpoznanie choroby odbywa się przeważnie przypadkowo, podczas rutynowej wizyty w klinice weterynaryjnej lub podczas interwencji chirurgicznej.

Diagnostyka odbywa się wskutek badania histopatologicznego pobranych próbek z miejsc chorobowo zmienionych lub podczas badania krwi.

Badanie krwi, z racji zmieniających się pór koncentracji mikrofilarii we krwi żywiciela, może dać wynik fałszywie ujemny. Ważna jest pora pobierania krwi od pacjenta oraz wskazane jest kilkukrotne pobranie próbek krwi.

D. immitis (dirofilarioza sercowa) to kolejna choroba pasożytnicza przenoszona przez samice komara. Tym razem jednak nicienie Dirofilaria koncentrują się w płucach zwierzęcia i prawej komorze serca.

Diagnostyka polega na badaniu krwi na obecność mikrofilarii lub dorosłych nicieni (badania laboratoryjne i szybkie testy diagnostyczne) oraz na wykonaniu zdjęcia RTG i/lub EKG.

Uwaga!

Odpowiedzialna opieka nad czworonożnym podopiecznym to regularne odrobaczanie i szczepienie, by zapobiec pojawieniu się groźnych chorób. To również staranna, codzienna obserwacja zwyczajów zwierzaka, by w porę uchwycić odstępstwa od normy. Kaszel, wymioty, apatia, uporczywe drapanie lub biegunka mogą wskazywać na symptomy chorobowe. Nie ignoruj oznak chorobowych i udaj się po poradę do specjalisty.