Tasiemiec u psa – objawy tasiemczycy

czytania opublikowano

Ilustracja przxedstawiająca leżącego psa na dywanie

Czy Twój pies częściej niż zwykle wylizuje okolice odbytu? A może zdarza mu się saneczkować? Czy zauważyłeś/aś na posłaniu, sierści lub w odchodach psa jasne drobinki przypominające pestki ogórka? Jeśli tak, to z dużą dozą prawdopodobieństwa Twój pies zmaga się z inwazją tasiemca. Jakie są inne objawy tasiemca psiego? Jakie zagrożenia dla zdrowia i życia psa stanowi tasiemiec psi? Po odpowiedzi zapraszamy do dalszej części materiału.

Tasiemiec psi Dipylidium caninum

Tasiemiec psi jest płazińcem, pasożytem wewnętrznym bytującym w jelicie cienkim zwierząt psowatych, kotowatych i innych ssaków mięsożernych. I to właśnie te zwierzęta są dla endopasożyta żywicielami ostatecznymi.

Obecność tasiemca psiego jest odnotowywana u zwierząt na całym świecie. Dojrzała postać pasożyta może osiągnąć długość do 45 centymetrów.

Cykl życiowy tasiemca psiego

Do odbycia pełnego cyklu rozwojowego tasiemiec psi potrzebuje „pomocy” żywiciela pośredniego: pchły, rzadziej wszoły. Jaja tasiemca wydalane są do środowiska w odchodach chorych zwierząt. Część z jaj jest zjadana przez larwy pcheł bytujące w otoczeniu czworonoga. Po osiągnięciu dojrzałości pchły zaczynają żerować na skórze zwierzęcia, wywołując świąd.

Zaatakowany przez pchły pies czy kot próbuje radzić sobie z problemem, wygryzając i wylizując pokąsane miejsca na ciele. Jednocześnie zwierzak połyka przypadkowo pchły zarażone cysticerkoidami, niedojrzałymi formami tasiemca psiego. Po przedostaniu się do układu pokarmowego czworonoga, nic już nie stoi na przeszkodzie, żeby pasożyt mógł przejść do kolejnego etapu swojego cyklu życiowego.

Tasiemczyca często jest traktowana przez opiekunów zwierząt jako problem dotykający wyłącznie czworonogi zaniedbane czy bezdomne. Trudno jest uwierzyć opiekunom otaczającym swojego zwierzaka miłością i troską, że ich ulubieniec mógłby „złapać” tasiemca. Niestety, najczęściej opiekunowie czworonogów nie doceniają roli, jaką w procesie zarażania odgrywają pchły. To właśnie inwazja pcheł jest czynnikiem łączącym tasiemca psiego z psem lub niewychodzącym kotem.

Inwazja tasiemca psiego – zagrożenia

Początkowy etap tasiemczycy lub niewielka ilość pasożyta w organizmie dorosłego, zdrowego zwierzęcia może nie manifestować się wyraźnymi oznakami choroby. Często również objawy są na tyle nietypowe i niespecyficzne, że nie kojarzą się opiekunom z zagrożeniem ze strony pasożytów jelitowych. Inaczej jednak wygląda sprawa, gdy chodzi o psy bardzo młode, w podeszłym wieku lub o te, które zmagają się jednocześnie z innymi dolegliwościami zdrowotnymi. U tych zwierząt przebieg tasiemczycy może być bardzo poważny i doprowadzić do skrajnego wyczerpania osłabionego organizmu.

Objawy tasiemca psiego – jak rozpoznać pasożyta?

Jakie symptomy powinny zaniepokoić opiekuna psa czy kota?

Każdy z wymienionych wyżej objawów jest wskazaniem do udania się z czworonogiem do kliniki weterynaryjnej w celu odbycia dalszych badań.

Jak ochronić pupila przed tasiemcem psim?

Tasiemiec psi jest trudnym przeciwnikiem. Ale jeśli już dojdzie do zachorowania, powinniśmy jak najszybciej podjąć leczenie tasiemczycy, a następnie przez cały rok zapewniać naszemu zwierzakowi profilaktykę przeciwpchelną.

Pamiętaj!

Zabezpieczanie psa i kota przed tasiemcem psim musi przebiegać dwutorowo. To regularne badania kału i podejmowanie terapii gdy dojdzie do zarażenia i jednoczesne zabezpieczanie zwierzaka przed ektopasożytami. Tylko w ten sposób wygrasz z zagrożeniem tym tasiemcem i uchronisz swego pupila przed pasożytami zewnętrznymi.