Robaki u kota – jak rozpoznać zagrożenie?
czytania opublikowano
Wszystkie koty, w tym również zwierzęta nie opuszczające domu, powinny być monitorowane i zabezpieczane pod kątem zagrożenia pasożytniczego. Jakie są objawy robaków u kota i jak z nimi walczyć? Zapraszamy po odpowiedzi do dalszej części materiału.
Pasożyty – część naszego życia
Pasożyty są stałą i nieodzowną częścią naszego środowiska naturalnego. Nie ma większego znaczenia, czy mieszkamy na wsi, małym miasteczku czy w czystym apartamentowcu wielkiego miasta. Pasożyty są wszędzie tam, gdzie stykamy się ze zwierzętami, ptakami, owadami. Czyli wszędzie…
Świadomość dróg transmisji pasożytów, którymi robaki przedostają się z otoczenia do organizmu zwierząt i wiedza o podstawowych zasadach zabezpieczania przed chorobotwórczymi drobnoustrojami pozwoli nam na skuteczne zabezpieczenie naszych czworonogów i nas samych przed powikłaniami związanymi z chorobami pasożytniczymi.
Pamiętaj!
Pamiętaj, wprawdzie materiał ten jest kierowany do opiekunów psów i kotów, to informacje w nim zawarte dotyczą wszystkich osób. Choroby pasożytnicze odzwierzęce dotykają nas wszystkich, w tym nasze dzieci i osoby, które ze zwierzętami nie mają najmniejszego kontaktu (np. z powodu alergii na sierść zwierząt).
Robaki u
kota – rodzaje
Kot może paść ofiarą pasożytów zewnętrznych, takich jak pchła, kleszcz, wesz, wszoła, ale też wewnętrznych, jelitowych. Do najczęściej występujących u kota endopasożytów należą:
- glista kocia Toxocara
cati
- tasiemiec psi Dipylidium caninum
- tęgoryjec Ancylostoma
tubaeforme i Uncinaria stenocephala
- pierwotniak Toxoplasma gondi
Robaki u
kota – jak zaraża się kot?
Najczęściej inwazyjne formy robaków jelitowych przedostają się do otoczenia poprzez odchody chorych zwierząt. W toku ewolucji pasożyty wyrobiły sobie nadzwyczajne mechanizmy obronne, pozwalające im przetrwać bez pożywienia w niesprzyjających okolicznościach długie miesiące. Przebywającym w glebie jajom czy oocystom niegroźny jest mróz czy słońce.
Zainfekowany robakami kał jest wszędzie tam, gdzie załatwiają swe potrzeby zarobaczone koty i psy: w piasku osiedlowej piaskownicy, kociej kuwecie, na trawniku, na plaży miejskiej, w ogrodzie, parku czy w przydomowych rabatach.
Kot zaraża
się endopasożytami głównie poprzez:
- spożycie mięsa zabitej przez siebie ofiary, w tkankach której bytowały utajnione formy robaków
- zjedzenie pokarmu zanieczyszczonego inwazyjnymi
jajami czy oocystami
- wypicie wody ze zbiornika czy pojemnika, gdzie
znajdują się robaki
- wylizywanie futra, do którego przyczepiły się
wraz z drobinkami ziemi robaki
- mleko matki zarażonej pasożytami (kocięta)
- bezpośredni kontakt z chorymi zwierzętami
Na szczególną uwagę zasługuje tasiemiec psi, który do zainfekowania organizmu kota (lub psa) wykorzystuje innego pasożyta, pchłę. Ugryzienia pchły powodują swędzenie. Zaatakowane zwierzę wygryza swędzące miejsca. W ten sposób psy i koty połykają pchły, które mają w środku stadium inwazyjne tasiemca, który następnie rozwija się w ich jelitach. Z tego właśnie powodu również opiekunowie kotów niewychodzących powinni zabezpieczać swe zwierzęta przeciw pchłom. Pchły do mieszkania może bowiem przynieść nieświadomy opiekun na spodniach, butach czy torbie.
Pasożyty – zagrożenia dla kota
Wprawdzie główną zasadą relacji pasożytniczej nie jest śmierć żywiciela, gdyż oznaczałoby to również koniec pasożyta, lecz obecność robaków jelitowych to dla zwierzęcia źródło bólu, dyskomfortu i zaburzeń wielonarządowych. System immunologiczny dorosłego, silnego i ogólnie zdrowego kota może przez pewien czas radzić sobie z inwazją pasożytów jelitowych, lecz wystarczy niewielkie zachwianie stanu zdrowia zwierzęcia (stres, ciąża, inna infekcja), by sytuacja zdrowotna kota uległa znacznemu pogorszeniu.
Grupą szczególnego ryzyka w przypadku chorób pasożytniczych u kota są:
- zwierzęta bardzo młode, gdyż endopasożyty mogą
zaburzyć wzrost i rozwój,
- zwierzęta stare,
- koty zmagające się z innymi chorobami,
- zwierzaki przebywające w dużych skupiskach.
Objawy
robaczycy u kota:
- problemy ze strony układu pokarmowego – wymioty,
biegunka (również z krwią),
- smolisty kolor odchodów,
- kaszel, odksztuszanie,
- nadmierne zainteresowanie okolicami
okołoodbytowymi,
- apatia,
- niechęć do jedzenia, zabawy, ruchu,
- chudnięcie przy normalnej podaży karmy,
- pogorszenie stanu sierści,
- wyraźnie zarysowany, wzdęty brzuch
W częstych przypadkach opiekun sam może zaobserwować obecność pasożyta w najbliższym otoczeniu kota. Drobinki przypominające nasiona ogórka, człony tasiemca wydobywające się z odbytu kota lub leżące obok zwierzaka na posłaniu czy glisty w wymiocinach – to oznaki robaczycy u kota.
Robaki u
kota a zdrowie człowieka
Pasożyty zwierzęce posiadają potencjał przeniesienia się do organizmu człowieka. Wprawdzie człowiek nie jest dla nich idealnym środowiskiem do rozwoju, lecz obecność otorbionych form przetrwalnikowych w ciele ludzkim może wywołać groźne dla zdrowia konsekwencje.
Szczególną grupą ryzyka z racji na częste zabawy na dworze i często brak nawyku dbania o higienę rąk, są dzieci. Poza tym w grupie ryzyka są osoby o obniżonej odporności (seniorzy, chorzy i pacjenci przyjmujący leki immunosupresyjne).
Robaki u
kota a profilaktyka
Opiekunowie kotów powinni mieć na uwadze zagrożenia pasożytnicze i regularnie badać zwierzaki i poddawać zabiegom odrobaczania oraz zabezpieczać je przeciw pasożytom zewnętrznym (patrz: droga transmisji tasiemca psiego). Ponadto, zarówno opiekunowie zwierząt, jak i osoby nie posiadające czworonogów powinny rygorystycznie stosować zasady higieny rąk przed każdym posiłkiem.
Parazytolodzy alarmują, iż najczęstszym źródłem transmisji pasożytów zwierzęcych do organizmu człowieka są brudne dłonie. Nie bez powodu choroby pasożytnicze nazywane są „chorobami brudnych rąk”!