Przykładowe choroby neurologiczne u kota
czytania opublikowano
Neurologia weterynaryjna to dział medycyny zajmujący się diagnostyką i leczeniem chorób układu nerwowego u zwierząt. Leczenie chorób neurologicznych u zwierząt to trudne zadanie – brak możliwości zebrania wywiadu od samego pacjenta nie ułatwia lekarzowi zadania. Dlatego lekarz weterynarii zajmujący się neurologią u kotów musi być znakomitym diagnostą oraz doświadczonym internistą, by rozpoznać wszelkie symptomy chorobowe u czworonoga i potrafić powiązać je z konkretnymi jednostkami chorobowymi.
Choroby neurologiczne u kota
– sygnały ostrzegawcze
Objawy chorób neurologicznych u kota mogą pojawić się znienacka i gwałtownie manifestować swą obecność lub też pozostawać w formie utajonej, przez lata nie dając opiekunom najmniejszych powodów do niepokoju.
Do najczęściej występujących symptomów neurologicznych, z którymi zgłaszają się opiekunowie kotów do klinik weterynaryjnych należą:
- zaburzenia koordynacji ruchowej
- zaburzenia świadomości
- zmiana zachowania
- chodzenie po kole
- przechylanie głowy
- oczopląs
- uderzanie o przeszkody
- niedowład kończyn
- pociąganie, szuranie nogami
- potykanie się
- drgawki
- mimowolne skurcze mięśni
Choroby neurologiczne u kota – kiedy udać się do kliniki?
Jeśli opiekun zauważy u swego czworonożnego podopiecznego choć jeden z wyżej wymienionych symptomów, powinien bezzwłocznie udać się do kliniki weterynaryjnej w celu diagnostyki neurologicznej.
W jakim celu należy
przeprowadzić badania neurologiczne?
Celem badań neurologicznych jest zweryfikowanie czy kot faktycznie cierpi na schorzenie neurologiczne, czy też przyczyna objawów leży gdzie indziej. Czasami bowiem utrata przytomności u kota może być błędnie zdiagnozowana jako napad padaczkowy, a uraz ortopedyczny może być mylony z sygnałami płynącymi ze strony rdzenia kręgowego. A niepokojące przechylanie głowy może świadczyć o tym, że kot czuje świąd w uszach spowodowany aktywnością ektopasożyta, świerzbowca usznego.
Uwaga!
W przypadku chorób neurologicznych u kota, czas od pojawienia się pierwszych symptomów do momentu diagnozy jest niezwykle istotny dla pomyślności procesu leczenia. Im szybciej neurolog weterynaryjny postawi trafną diagnozę, tym lepsze rokowanie dla życia zwierzęcia. Niektóre z chorób neurologicznych wymagają bowiem od lekarzy podjęcia natychmiastowej interwencji chirurgicznej, a inne reagują pozytywnie na leczenie farmakologiczne. Niemniej, zbyt późne postawienie diagnozy może skutkować zgonem zwierzęcia lub znacznym uszczerbkiem na jego zdrowiu.
Choroby neurologiczne u kota
Poniżej przedstawiamy listę wybranych chorób, które mogą manifestować się objawami neurologicznymi u kota:
- panleukopenia – choroby wirusowa kotów
wywołana przez parwowirusa. Patogen jest niezwykle odporny na warunki środowiskowe.
Ofiarą panleukpenii padają zwłaszcza młode, nieszczepione osobniki. Kocięta
mogą zarazić się wirusem jeszcze na etapie życia płodowego. Młode przychodzą na
świat z tzw. „wrodzoną drżączką”, spowodowaną uszkodzeniem mózgu (hipoplazja
móżdżku)
- choroby nowotworowe
Objawy neurologiczne a
choroby wektorowe
Choroba wektorowa to choroba, której patogen został przekazany przez na przykład pchłę, wszołę czy kleszcza. Te pasożyty zewnętrzne mogą przekazać naszemu kotu rozmaite bakterie, wirusy, pierwotniaki wywołujące poważne choroby.
- mykoplazmoza hemotropowa –inaczej zwana anemią
zakaźną kotów. Bakterie (mykoplazmy)
przedostają się układu krwionośnego zwierzęcia i atakują krwinki czerwone,
niszczą erytrocyty i wywołują silną odpowiedź immunologiczną. Objawy choroby:
apatia, osłabienie, gorączka, drgawki i ślinotok
- borelioza – choroba wektorowa wywoływana aktywnością zarażonych bakteriami Borellia burgdorferi kleszczy. Ektopsaożyty przekazują podczas żerowania na krwi zwierzęcia bakterie z własnego układu pokarmowego. Borelioza najczęściej przebiega u kotów bezobjawowo. Mogą jednak wystąpić u kota objawy neurologiczne pod postacią kulawizny
Choroby
pasożytnicze w przebiegu których możemy napotkać objawy ze strony układu
nerwowego
- toksokaroza – choroba pasożytnicza kotów wywoływana przez obecność w organizmie pasożyta jelitowego, nicienia Toxocara cati. Glisty kocie przedostają się do układu pokarmowego zwierzęcia przez otwór gębowy. Ich źródłem może być zanieczyszczone środowisko, pożywienie, zjedzenie innego zarażonego zwierzęcia. Larwy glisty kociej odbywają wędrówkę po całym organizmie zwierzęcia. Cysty glisty kociej bytują niekiedy w mózgu i rdzeniu kręgowym wywołując poważne neurologiczne zaburzenia funkcjonowania tych kluczowych dla życia organów