Profilaktyczne odrobaczanie psów i kotów

• Porady
• Pies
• Kot

5 min czytania opublikowano 22 marca 2021

Opiekunowie zwierząt domowych najczęściej nie wahają się nazywać swoich czworonożnych ulubieńców członkami rodziny. Zadbane, zdrowe i otoczone opieką zwierzaki odpłacają się świetnym humorem, bezgraniczną miłością i przywiązaniem. Na dobrej kondycji zdrowotnej futrzastych podopiecznych powinno nam zależeć z jeszcze jednej przyczyny. Profilaktyczne odrobaczanie psów i kotów pozwala na zapewnienie bezpieczeństwa i zdrowia wszystkim członkom rodziny, zarówno tym chodzącym na czterech, jak i dwóch nogach.

Zoonozy – jakie pasożyty zwierzęce zagrażają ludziom?

Według powszechnie panującej opinii chorobami odzwierzęcymi zarażają się wyłącznie osoby opiekujące się zwierzętami lub pracujące ze zwierzakami, np. hodowcy, lekarze weterynarii lub opiekunowie w schronisku. To nie jest prawda.

Zoonozy, czyli choroby przenoszone przez zwierzęta dotykają nawet osoby, które nigdy nie miały bezpośredniego kontaktu ze zwierzęciem (przykładowo cierpią na alergię na sierść i omijają zwierzęta z daleka).

Choroby odzwierzęce mogą być wywoływane przez wirusy, bakterie, pasożyty lub drogą wektorową.

Toskokaroza – choroba zwierząt i ludzi

Jedną z najczęstszych chorób odzwierzęcych atakujących ludzi jest toksokaroza.

Toksokaroza wywoływana jest przez pasożyty jelitowe, glistę psią i kocią (Toxocara canis i Toxocara cati).

Przyjmuje się obecnie, że glistnica jest najpowszechniejszą parazytozą w krajach rozwiniętych, również w Polsce.

Kto pada ofiarą toksokarozy?

Najczęściej chorują na toksokarozę dzieci i młodzież. Główną przyczyną choroby są zaniedbania w higienie rąk.

Najmłodsi zarażają się poprzez bezpośredni kontakt z nieodrobaczonymi zwierzętami domowymi, bawiąc się w piasku czy ziemi skażonej inwazyjnymi formami glist.

Niemyte przed jedzeniem owoce (w tym leśne), warzywa (również zbierane z przydomowego ogródka), niedogotowane mięso – to najczęstsza droga inwazji pasożytów.

Warto dodać, iż tak prozaiczna czynność jak opalanie na plaży, w parku czy na polanie, gdzie wcześniej załatwiały się chore zwierzęta, może prowadzić do zarażenia glistnicą, jeśli tylko zaniedbamy umycie rąk przed jedzeniem.

W organizmie ludzkim larwy T. canis i T. cati nie osiągają postaci dojrzałej i zdolnej do rozmnażania, lecz wraz z krwią przemieszczają się do różnych organów wywołując negatywne skutki zdrowotne dla ofiary.

Rodzaje toksokarozy:

• Zespół larwy trzewnej – objawiający się gorączką, bólami brzucha, mięśni, stawów, zmianami skórnymi, powiększeniem wątroby i śledziony. Inne możliwe objawy to kaszel i duszności, w zależności od miejsca, gdzie przemieścił się pasożyt (oko, mózg, płuca, wątroba, jelita)
  
• Postać zlokalizowana – dotyczy przypadków, gdy larwa pasożyta dotarła do mózgu lub oka i w tych narządach się osiedliła. Toksokaroza oczna może wywołać znaczne upośledzenie narządu wzroku, takie jak zez, osłabienie lub całkowita utrata wzroku. Obecność larwy w mózgu może wywołać szereg zmian w układzie nerwowym: zmiany zachowania, padaczkę, zaburzenia równowagi
  
• Postać utajona – może dawać wiele niecharakterystycznych objawów, w tym grypopodobne. Postać utajona glisty wywołuje oznaki zapalenia płuc, oskrzeli, zmiany skórne, powiększenie węzłów chłonnych, bóle mięśniowe i stawowe. Rozpoznanie glistnicy w formie utajonej następuje często dopiero po zaaplikowaniu pacjentowi preparatów odrobaczających
  

Postać bezobjawowa – najczęściej diagnozowana przypadkowo, podczas badań jednego z członków rodziny. Jeśli stan zdrowia osoby zarażonej pasożytem pogorszy się, możliwa jest reaktywacja pasożyta ze stanu uśpienia.

Glista psia i kocia do odbycia pełnego cyklu rozwojowego potrzebuje żywiciela, ssaka. Ofiarą pasożyta padają najczęściej zwierzęta dzikie, lecz również psy i koty domowe. Przyjmuje się, że prawie 85% zwierząt towarzyszących przynajmniej raz w życiu miało kontakt z pasożytami. Glisty są jednym z najczęściej występujących endopasożytów u psów i kotów.

Jak zarażają się zwierzęta zarażają?

• Drogą pokarmową – zjadając odchody chorych zwierząt, spożywając trawę, owoce, warzywa skażone przez zarażone osobniki, polując i zjadając stworzenia, w których organach przebywają otorbione formy glist, wylizując futro ubrudzone ziemią zanieczyszczoną odchodami
• Drogą prenatalną – gdy suka przed kryciem nie była odrobaczana lub gdy w jej narządach przebywają odporne na preparaty odrobaczające otorbione larwy. Pod wpływem hormonów aktywowanych przez ciążę, larwy wybudzają się z uśpienia i wraz z krwią ciężarnej suki przedostają się do worka owodniowego. Miot przychodzi na świat już zainfekowany pasożytami
• Droga laktogenną – gdy suka lub kotka karmiąca młode jest zainfekowana i poprzez własne mleko przekazuje pasożyta dzieciom.

Na konsekwencje zdrowotne spowodowane inwazją glist ma wpływ kilka czynników:

• Ogólna kondycja zdrowotna zwierzęcia
• Wiek
• Sposób odżywiania
• Sposób życia

Zdrowie

Czynnikiem ryzyka z całą pewnością bowiem jest osłabienie układu immunologicznego spowodowane chorobą współistniejącą. Organizm zaangażowany w zwalczanie jednej infekcji, nie ma dość sił, by stawić czoło kolejnemu przeciwnikowi. Z kolei zmasowana glistnica może tak osłabić układ odpornościowy, że nie będzie w stanie odeprzeć ataku choroby.

Względnie zdrowe zwierzęta mogą przechodzić inwazję glist w sposób niezauważony, choć należy zaznaczyć, że wciąż pozostają aktywnymi roznosicielami pasożyta do środowiska.

Wiek

Bardzo młode zwierzęta oraz te najstarsze szybciej padają ofiarami pasożytów niż silne osobniki w kwiecie wieku. Gorzej również znoszą aktywność endopasożytów.

Dieta

Psy polujące lub karmione surowym, nie przebadanym mięsem częściej zapadają na glistnicę.

Sposób życia

U kotów wychodzących oraz psów pozostających bez dozoru na zewnątrz częściej diagnozuje się glisty niż u zwierząt otoczonych opieką.