Pchły u kociąt - skuteczny środek
czytania opublikowano
Kocięta, z racji młodego wieku powinny być objęte przez opiekunów szczególnie troskliwą opieką weterynaryjną. Oprócz regularnych szczepień zalecanych przez lekarzy weterynarii, należy otoczyć je ochroną przeciw pchłom, powszechnie występującymi pasożytami zewnętrznymi. Jakie zagrożenia niesie ze sobą inwazja tych ektopasożytów dla kociąt? Jakie wybrać środki przeciw pchłom? Po odpowiedzi zapraszamy do dalszej części artykułu!
Pchła
- dokuczliwy pasożyt ludzi, zwierząt i … dinozaurów
Pchły pojawiły się na świecie już w czasach prehistorycznych. Najstarsze zachowane okazy pcheł zostały odnalezione na dnie jeziora w północno - wschodnich Chinach. Ich wiek datuje się na 165 milionów lat.
Wygląd prastarych pcheł nieco odbiegał od budowy obecnie żyjących pasożytów, lecz niezmienny pozostał ich sposób pozyskiwania pożywienia. Zarówno pchły występujące dzisiaj, jak i te żyjące w zamierzchłej przeszłości żywiły się krwią swoich ofiar.
Żywicielami prehistorycznych pcheł były dinozaury. W miarę upływu czasu, pchły zaczęły dokonywać kolonizacji ssaków i ptaków.
Czy wiesz, że prehistoryczne pchły osiągały prawie 2 centymetry długości i nie posiadały jeszcze wykształconych skocznych odnóży?
Pchła
dzisiaj
W czasach dzisiejszych pchły objęły swym zasięgiem praktycznie cały świat. Są wszędzie tam, gdzie występują ich żywiciele - zwierzęta, ptaki i ludzie.
Obecnie rozróżnia się ponad 2000 gatunków tych ektopasożytów.
U psów i kotów mogą występować pchły:
- psie (Ctenocephalides canis)
- kocie (Ctenocephalides felis)
- ludzkie (Pulex irritans)
- szczurze (Xenopsylla cheopis)
- królików (Spilopsyllus cuniculi)
- jeży (Archaeopsylla erinacei
Inwazja
pcheł u kota - zagrożenia chorobowe
Inwazja pcheł u kota czy psa to poważna sprawa. Ugryzienie pchły wywołuje u zwierzęcia silny ból i świąd, sprawia mu ogromny dyskomfort fizyczny i psychiczny. Zwierzę opanowane przez pchły męczy się, często nie może spać, traci apetyt i dobry nastrój.
Pokąsany przez pchły czworonóg zaczyna się impulsywnie drapać, wygryzać swędzące miejsca na skórze, wylizywać sierść. Świąd wywołany przez ektopasożyty prowadzi do powstawania ran na ciele, w które szybko wdają się infekcje wtórne, co z kolei potęguje problemy dermatologiczne i dyskomfort życia zwierzęcia.
U kociąt lub słabszych osobników zmasowana inwazja pcheł może prowadzić do osłabienia, zaburzenia wzrostu i anemii. W skrajnych przypadkach, może skończyć się śmiercią zwierzęcia.
Ponadto obecność pcheł na ciele kota może prowadzić do:
- wystąpienia reakcji alergicznej na specyficzne białko ze śliny pcheł (APZS - alergiczne pchle zapalenie skóry)
- przenoszenia czynników chorobotwórczych (np. bakterii wywołującej chorobę kociego pazura)
- zarażenia zwierzęcia (ludzkich członków rodziny kota również!) tasiemczycą
Cykl
rozwojowy pchły
Dorosły osobnik pchły zaczyna żerowanie natychmiast po przedostaniu się na skórę żywiciela. Samica, po osiągnięciu dojrzałości płciowej składa około 20 - 30 jaj dziennie, które w większości spadają z ciała zwierzęcia w jego najbliższe otoczenie.
Jaja pcheł mają wygląd perłowo-białych drobinek (mogą przypominać łupież), łatwo zauważalnych na ciemnej sierści zwierzęcia.
Po kilku dniach z jaj wykluwają się larwy. Ta postać pasożyta odżywia się złuszczonym naskórkiem żywiciela i odchodami dorosłych osobników pcheł (są pełne niestrawionej krwi). Po wylince larwy otaczają się kokonem i przeobrażają w poczwarkę.
Czy wiesz, że kokon larwy pchły jest niezwykle odporny na działanie wszelkich czynników zewnętrznych? Nie szkodzą mu nawet środki chemiczne używane do sprzątania domu lub preparaty przeznaczone do zwalczania ektopasożytów u zwierząt.
Poczwarka otoczona bezpiecznym kokonem może przetrwać w tej postaci bez dostępu do pożywienia nawet kilka miesięcy. Gdy jednak w pobliżu wyczuje drgania podłoża, dwutlenek węgla w wydychanym powietrzu lub nagły wzrost temperatury wskazujące na bliskość potencjalnego żywiciela, poczwarka może natychmiast przeobrazić się w postać dorosłą, zdolną do inwazji na zwierzę.
Warunki
do rozwoju pchły
W środowisku zewnętrznym rozwój pchły jest ściśle uzależniony od warunków środowiskowych: odpowiednio wysokiej temperatury (od 13 do 32 stopni Celsjusza) i wilgotności (około 75%). Oznacza to, iż ciepłe pory roku sprzyjają rozwojowi i ekspansji pcheł, a w zimne miesiące ektopasożyty pozostają w uśpieniu.
Niestety, wraz z przyjęciem pod dach zwierząt domowych, poniekąd zaprosiliśmy również i pchły. Ogrzewane przez cały rok pomieszczenia, w których żyjemy wraz z psami czy kotami, pozwoliły z kolei pasożytom na swobodne rozciągnięcie swego cyklu rozwojowego na wszystkie pory roku.
Szczeliny między deskami podłogowymi, ciemne zakamarki pod meblami, włókna dywanów czy wykładzin podłogowych to idealne miejsca schronienia dla niedojrzałych form pcheł.
Choć walka z pchłami, które raz przedostały się do domu nie jest łatwa, to jednak jest możliwa.
Jak
skutecznie walczyć pchłami?
Podstawą walki z tymi pasożytami są preparaty przeciw pchłom do stosowania u zwierząt. Co ważne, jeśli pchły wystąpiły u jednego czworonoga w domu, to leczeniem należy objąć wszystkie zwierzęta mieszkające razem. Ważne jest, by leczenie stosować tak długo, aż dojdzie do przerwania cyklu życiowego pasożyta. A najlepiej środki przeciw pchłom stosować przez cały rok!
Drugim warunkiem, jaki musi być spełniony, by pozbyć się pcheł z domu, jest utrzymywanie mieszkania w czystości. Pomieszczenia, gdzie przebywa zwierzę powinny być regularnie i dokładnie odkurzane. Szczególną uwagą należy objąć posłanie zwierzęcia oraz te miejsca, gdzie najczęściej lubi przebywać.