Stop Pasożytom

Pasożyty wewnętrzne i zewnętrzne - jak rozpoznać robaki u psa?

czytania opublikowano

Ilustracja przedstawiająca leżacego psa trzymanego za łapę

Inwazja pasożytów u psa to niezmiennie aktualny temat. Jakie robaki mogą dokonać inwazji na organizm psa? Jak je zdiagnozować? W jaki sposób pies demonstruje, iż zmaga się z obecnością pasożytów? Opiekunowie psów, zapraszamy do zapoznania się z ważnymi informacjami!

Pasożyty u psa - powszechny problem zdrowotny

Mamy dla Was dwie wiadomości, dobrą i złą. Zła informacja jest taka, że praktycznie każdy pies przynajmniej raz w życiu miał do czynienia lub będzie miał z pasożytami. Dobra wiadomość to taka, iż współczesna medycyna weterynaryjna zna skuteczne sposoby, by zapobiegać inwazji pasożytów, pozbywać się robaków i leczyć choroby przez nie wywoływane.

Klasyfikacja pasożytów u psa

Pasożyty atakujące nasze psy dzielimy na dwie główne grupy: endo- i ektopasożyty.

Ektopasożyty - robaki zewnętrzne

Ektopasożyty to wysoko wyspecjalizowane owady prowadzące pasożytniczy tryb życia, bytujące na skórze, sierści lub tuż pod powierzchnią naskórka u zwierząt. Pasożyty zewnętrzne pożywiają się krwią, wysiękiem z ran, płynami ustrojowymi czy martwym naskórkiem swych żywicieli.

Do najczęściej spotykanych ektopasożytów u psów zaliczamy: pchły, kleszcze, wszy, wszoły, świerzbowce, nużeńce, muchówki, komary.

Czy wiesz, że...

Czy wiesz, że pchła jest wykorzystywana przez innego pasożyta, tasiemca psiego do inwazji na układ pokarmowy zwierzęcia? Z tego powodu nawet kot, który nigdy nie wyszedł poza teren mieszkania może paść ofiarą tasiemca psiego. Wystarczy, iż opiekun przypadkowo przyniesie pchły do domu (na butach, torbie, ubraniu).

Inwazja pasożytów zewnętrznych u psa a konsekwencje zdrowotne

Aktywność ektopasożytów wywołuje u zaatakowanych zwierząt najczęściej silny świąd (wyjątkiem są kleszcze, których działalność nie zmusza zwierząt do drapania się), uciążliwe reakcje alergiczne i poważny spadek komfortu życiowego.

Świąd wywoływany przez pożywiające się na skórze pasożyty prowokuje psa do niekontrolowanego odruchu drapania się, co najczęściej prowadzi do samookaleczenia i zakażeń wtórnych. Zainfekowana skóra swędzi psa w zdwojony sposób, co potęguje dyskomfort i zamyka pętlę problemu zdrowotnego.

Pies owładnięty świądem staje się drażliwy, niespokojny, odmawia często jedzenia i ma problemy ze snem.

Innym, nie mniej częstym skutkiem ataku ektopasożytów na skórę czworonoga jest reakcja alergiczna, jeśli zwierzak jest wrażliwy na białko ze śliny pasożyta (pchły i alergiczne pchle zapalenie skóry APZS).

U bardzo młodych, starych lub osłabionych innymi chorobami zwierząt, zmasowana inwazja pasożytów zewnętrznych może grozić poważnym osłabieniem, anemią, a nawet śmiercią.

Kleszcz, którego sposób pożywiania się nie prowokuje wprawdzie psa do drapania się, jest nie mniej groźnym dla zdrowia pasożytem zewnętrznym.

Zarażony chorobotwórczymi patogenami kleszcz potrafi zainfekować psa takimi niebezpiecznymi chorobami jak:

Profilaktyka przeciw pasożytom zewnętrznym

Tak jak wspominaliśmy na początku artykułu, medycyna weterynaryjna dysponuje obecnie szerokim wachlarzem środków odstraszających i bójczych dla pasożytów zewnętrznych, które można (i należy!) stosować u psów. Regularna profilaktyka pozwoli uchronić Wasze zwierzęta przed robakami i szkodliwymi dla zdrowia efektami ich działalności.

Endopasożyty - robaki wewnętrzne

W naszej strefie klimatycznej u psów najczęściej diagnozuje się inwazję robaków wewnętrznych takich jak:

W jaki sposób pies zaraża się pasożytami wewnętrznymi?

Inwazyjne formy pasożytów wewnętrznych znajdują się w naszym środowisku zewnętrznym. Inaczej mówiąc, wszędzie tam, gdzie żyją zwierzęta, są też z całą pewnością endopasożyty w postaci zdolnej do zarażania.

Ogromne ilości inwazyjnych jaj czy oocyst robaków jelitowych są wydalane w odchodach chorych na robaczycę zwierząt.

Pies eksplorując trawniki, krzaki, wąchając odchody innych osobników, pijąc wodę z kałuży, bawiąc się w piasku na plaży czy goniąc za brudną od ziemi piłeczką, jednocześnie bierze do pyska przypadkowo niedojrzałe, lecz agresywne formy pasożytów. To najprostsza i najczęściej spotykana droga transmisji pasożytów do układu pokarmowego czworonoga.

Jeśli pies poluje lub spożywa surowe mięso ubitych zwierząt, jest prawdopodobne, iż wraz z pokarmem zje otorbione formy pasożytów, bytujące w tkankach martwych zwierząt.

Innym sposobem zarażają się młode psy w okresie prenatalnym. Jeśli suka przed kryciem była chora na robaczycę lub w jej tkankach bytowały otorbione formy pasożyta (zdolne do przetrwania procesu odrobaczania), pod wpływem hormonów aktywujących się w ciąży, budzą się do życia również te pasożyty. Przenikają z krwią matki do łożyska i infekują nienarodzony jeszcze miot.

Szczenięta mogą się też zarazić od matki podczas karmienia mlekiem.

Szczenięta zaraz po narodzinach są poddawane z tego powodu serii zabiegów odrobaczających. W tym samym czasie odrobaczona jest karmiąca mlekiem samica.

Symptomy inwazji pasożytów wewnętrznych u psa

Pies zmagający się z inwazją endopasożytów manifestuje obecność robaków w swym organizmie przez szereg symptomów.

Najczęściej są to oznaki ze strony układu pokarmowego (wymioty i biegunka), lecz nie tylko.

Opiekuna czy opiekunkę psa powinny zaalarmować takie oznaki jak:

Profilaktyka

Każdy pies, niezależnie czy jest to mały maltańczyk lub york głównie noszony na rękach i spędzający czas na kanapie, czy też pies przebywający na posesji powinien być poddawany regularnym zabiegom odrobaczania. Szczegółowy harmonogram odrobaczania przygotowuje lekarz weterynarii na podstawie wywiadu z opiekunem.

Pamiętaj!

Systematyczne odrobaczanie psa to nie tylko gwarancja dobrego i długiego zdrowia dla Twojego psa. To również parasol bezpieczeństwa dla Ciebie i Twojej rodziny, gdyż wiele pasożytów wewnętrznych posiada potencjał przeniesienia na organizm ludzki!