Pasożyty u psa i kota a badanie kału

• Pasożyty
• Porady
• Pies
• Kot

3 min czytania opublikowano 20 października 2022

Pasożyty jelitowe to jedna z częściej występujących przypadłości psów i kotów. Jakie zagrożenia niesie ze sobą choroba pasożytnicza? Jakie są objawy i konsekwencje zdrowotne dla psa i kota? W jaki sposób zapobiegać pasożytom wewnętrznym? Odpowiedzi znajdziecie Państwo w dalszej części artykułu. Zapraszamy!

Pasożyty wewnętrzne u psa i kota – poważne ryzyko zdrowotne

Pasożytnictwo to obok symbiozy jedna z najczęściej występujących relacji w naturze. Pasożyt pobiera od swego żywiciela krew, tkanki lub inny materiał biologiczny. Aktywność pasożyta w organizmie żywiciela z założenia nie powinna wywoływać śmiertelnych konsekwencji dla gospodarza, gdyż zagrażałoby to również życiu robaka.

Jednakże w przypadku, gdy zwierzę jest bardzo młode (lub w podeszłym wieku), osłabione innymi chorobami lub gdy ilość pasożytów w organizmie jest zbyt duża, obecność robaków może wywołać poważne dolegliwości zdrowotne, zahamować rozwój i wzrost oraz doprowadzić ofiarę do zgonu.

Pasożyty wewnętrzne – rodzaje

Najczęściej atakującymi pasożytami wewnętrznymi u psów i kotów są:

• glisty
  
• tęgoryjce
  
• włosogłówki
  
• tasiemce
  
• pierwotniaki

Drogi zarażenia pasożytami wewnętrznymi

Inwazyjne formy pasożytów wewnętrznych przedostają się do otoczenia w odchodach chorych zwierząt.

Pies czy kot zaraża się:

• wylizując sobie łapy lub futro zabrudzone ziemią, w której bytują robaki
  
• zjadając pokarm zainfekowany pasożytami
  
• biorąc do pyska zabrudzone glebą patyki, kamienie, zabawki
  
• pijąc wodę z kałuży, w której znajdują się wczesne formy robaków
  
• polując na inne stworzenia i zjadając je (w tkankach tych zwierząt mogą przebywać utajone formy robaków)
  
• w łonie matki (szczenięta)
  
• podczas karmienia młodych mlekiem matki
  
• karmienia surowym, nie przebadanym mięsem

Symptomy choroby pasożytniczej u psa i kota

l  problemy ze strony układu pokarmowego – wymioty, biegunki     

• osłabienie
  
• apatia
  
• saneczkowanie u psa
  
• nadmierne wylizywanie i wygryzanie okolic odbytu
  
• kaszel, odksztuszanie
  
• wzdęcia
  
• chudnięcie mimo normalnego apetytu
  
• zahamowanie rozwoju i wzrostu młodych osobników
  
• pogorszenie stanu okrywy włosowej

Badanie kału u psa i kota na obecność pasożytów

W przypadku wystąpienia u psa lub kota niepokojących objawów (patrz: Symptomy choroby pasożytniczej u psa i kota) należy bezzwłocznie skontaktować się z lekarzem weterynarii. Specjalista przeprowadzi wywiad środowiskowy z opiekunem i prawdopodobnie zleci wykonanie dalszych badań w celu ustalenia przyczyny problemu.

Do najczęściej zalecanych badań w kierunku wykrycia pasożytów wewnętrznych należy:

• badanie makroskopowe odchodów
  
• badanie mikroskopowe kału
  
• badanie koproskopowe metodą flotacji
  
• test ELISA
  
• testy w celu wykrycia antygenu Giardia L

Lekarz weterynarii może poprosić opiekuna czworonoga, by ten dostarczył do laboratorium weterynaryjnego trzy próbki kału, pobierane z kolejnych dni. Dlaczego należy dostarczyć kilka próbek odchodów?

W przypadku niektórych pasożytów obecność wykrywalnych form (cysty, jaja) jest cykliczna, a nie stała. Rozciągnięcie badania na trzy próby daje większą szansę zdiagnozowania pasożyta.

Niektóre kliniki weterynaryjne posiadają na stanie nowoczesny sprzęt diagnostyczny pozwalający na uzyskanie satysfakcjonującego wyniku z jednej próbki kału podczas jednej wizyty u lekarza weterynarii.

Zapobieganie chorobom pasożytniczym u psa i kota

Najskuteczniejszym sposobem na ochronę czworonogów przed pasożytami wewnętrznymi jest regularne podawanie zwierzętom preparatów odrobaczających. Lekarz weterynarii podczas wizyty ustala harmonogram odrobaczania w zależności od wieku, stanu zdrowia, sposobu życia i żywienia zwierzęcia.

Odrębnym systemem odrobaczania objęte są szczenięta, suki w ciąży, matki karmiące, psy wystawowe, pracujące i pomagające w polowaniach.