Stop Pasożytom

Odrobaczanie szczeniaka – zasady odrobaczania psów

czytania opublikowano

Ilustracja przedstawiająca leżące dwa szczeniaczki przytulone do siebie

Każdy opiekun psa jest prawnie i moralnie zobowiązany do zapewnienia swojemu podopiecznemu godziwych warunków życia. Troska o dobrostan psów zawiera nie tylko podstawowe czynności związane z higieną, karmieniem, pojeniem, dbaniem o aktywność ruchową, leczeniem, lecz to również dbałość o roztoczenie nad zwierzęciem parasola ochronnego w postaci systematycznego odrobaczania, zabezpieczania przed pasożytami i szczepienia przeciw chorobom zakaźnym.

Szacuje się, że prawie 85% psów i kotów przynajmniej raz w życiu padło ofiarą pasożytów.

Zagrożenie infestacją endo- i ektopasożytami może nastąpić w każdej chwili: na spacerze w parku, podczas odpoczynku w lesie, w przydomowym ogródku, na kanapie w mieszkaniu. Opiekun nie jest w stanie w stu procentach zapobiec przeniesieniu się pasożyta na psa, nawet, jeśli nie spuszcza podopiecznego z oka.

Dlatego też systematyczne odrobaczanie psa preparatami bójczymi dla robaków jest jedynym skutecznym sposobem na uniknięcie groźnych chorób pasożytniczych. I co ważne, odrobaczanie powinno trwać całe życie psa: od etapu szczenięcego aż po wiek sędziwy.

Uwaga!

Niektóre z pasożytów, dla których pies jest żywicielem ostatecznym są w stanie przenieść się na człowieka i wywołać w organizmie ludzkim niepożądane i niebezpieczne dla zdrowia efekty. Chorób odzwierzęcych można uniknąć, zabezpieczając czworonożnych podopiecznych preparatami odrobaczającymi i stosując się do podstaw higieny osobistej.

Spis treści:

Rodzaje pasożytów zagrażające psom

Psom zagrażają pasożyty jelitowe (endopasożyty) i zewnętrzne (ektopasożyty).

Do ektopasożytów żerujących na psach należą:

Ektopasożyty wywołują swą aktywnością na skórze czworonoga przykre objawy, np. związane ze świądem lub APZS (atopowe pchle zapalenie skóry) co znacznie obniża komfort życiowy psa, prowokuje zwierzę do autoagresji, samookaleczenia i wtórnych infekcji grzybiczych i bakteryjnych.

Ektopasożyty są również wykorzystywane przez pasożyty jelitowe jako wektory chorobowe do zarażania zwierząt. W takim przypadku sam fakt inwazji pasożytów zewnętrznych schodzi na dalszy plan, gdyż przeniesione na zwierzę patogeny często stanowią realne zagrożenie życia.

Przykładem groźnej dla życia psa choroby przenoszonej przez wektora - kleszcza jest babeszjoza.

Dlatego tak ważne jest, by profilaktyka przeciw robakom jelitowym szła w parze ze stosowaniem preparatów bójczych dla ektopasożytów.

Uwaga!

W klinikach weterynaryjnych są dostępne nowoczesne, bezpieczne, zintegrowane preparaty przeciwpasożytnicze pozwalające zabezpieczyć psa jednocześnie przed pasożytami zewnętrznymi i wewnętrznymi.

Endopasożyty, czyli robaki jelitowe lub naczyniowe zagrażające psom:

Drogi zakażenia

W przypadku ektopasożytów najczęstszą drogą zarażenia jest bezpośredni kontakt ze skórą psa. Pasożyty zewnętrzne w większości przypadków żerują na krwi swojego żywiciela lub jak ma to miejsce w przypadku świerzbowców, żywią się naskórkiem i płynami organicznymi zwierzęcia.

Endopasożyty dokonują inwazji najczęściej przez wrota układu pokarmowego, drogą prenatalną oraz laktogenną (wraz z mlekiem matki).

Infestacja następuje wskutek przypadkowego spożycia przez psa jaj lub cyst pasożyta z inwazyjną formą w środku.

Jaja, larwy lub cysty wydalane są do środowiska wraz z odchodami chorych osobników, a zmieszane z glebą trafiają na łapy kopiącego w ziemi psa, sierść, na żywność, do wody lub bytują w formie przetrwalnikowej w narządach żywicieli pośrednich lub przypadkowych. Jeśli pies zje mięso, w którym przebywają otorbione larwy, wprowadza jednocześnie pasożyta jelitowego do swojego organizmu.

Suki w ciąży, jeśli przed zapłodnieniem były nosicielkami endopasożytów stanowią niebezpieczeństwo dla nienarodzonego miotu, gdyż pod wpływem burzy hormonalnej, uśpione larwy budzą się i przez układ krwionośny infekują płód.

Zagrożenia związane z inwazją pasożytów 

Pasożyty zewnętrzne żerujące na ciele psa wywołują u zwierzęcia:

Endopasożyty u zdrowych, silnych psów, obdarzonych dojrzałym układem odpornościowym mogą nie dawać żadnych negatywnych objawów, lecz nie zmienia to faktu, że psy takie są wciąż aktywnymi nosicielami pasożytów i stanowią potencjalne zagrożenie dla innych zwierząt.

U młodych, słabych i starszych psów inwazja pasożytów jelitowych może objawiać się w następujący sposób:

Harmonogram odrobaczania psów