Odrobaczanie kota - kiedy i jak to robić?

czytania opublikowano

Ilustracja przedstawiająca leżącego kota

Kot uchodzi za jedno z najbardziej czystych i higienicznych zwierząt. To prawda. Lecz staranność ta nie ochroni go jednak w żadnym przypadku przed inwazją robaków wewnętrznych, groźnych dla zdrowia i życia zwierzaka organizmów pasożytniczych. Tu potrzebne jest Twoje działanie, Opiekunie, Opiekunko kota. To od Ciebie zależy, czy Twój czworonożny przyjaciel będzie żył długo i w dobrej kondycji. Chcesz wiedzieć więcej? Zapraszamy do lektury materiału.

Słowo do opiekunów kotów…

Trudno przecenić Twoją rolę, Opiekunie, Opiekunko kota w jego życiu. Nie tylko karmisz, zapewniasz dom nad głową, sprzątasz kuwetę czy obdarzasz pieszczotami swojego ulubieńca, ale też stoisz na staży jego zdrowia i życia. To od Twojej wiedzy, uwagi i staranności zależy jego los.

Drogi Opiekunie, Opiekunko kota, mamy zatem dla Ciebie dobrą i złą wiadomość. Zaczniemy od tej złej. Tak, Twój kot może mieć robaki wewnętrzne, nawet jeśli nie wypuszczasz go z domu.

Natomiast jeśli Twój kot wychodzi na zewnątrz, prawdopodobieństwo, iż zmaga się z pasożytami znacząco wzrasta w takiej sytuacji.

Dobra wiadomość jest za to taka, iż istnieje skuteczny sposób na pozbycie się robaków wewnętrznych u Twojego mruczka.

Najpierw jednak przybliżymy Ci wizerunek pasożyta, organizmu, który zagraża Twojemu kotu.

Pasożytnictwo, czyli jak żyć na koszt innego?

Relacja pasożyt - żywiciel jest świetnie rozpowszechniona w naturze. To specyficzny związek pomiędzy organizmem żyjącym na koszt swojego gospodarza, a samym żywicielem. Co ważne, pasożyt, choć pozbawia swojego gospodarza części krwi czy wartości odżywczych, nie ma na celu pozbawienia go życia. Najczęściej bowiem oznacza to również wyrok śmierci na drapieżnego pasożyta.

Celem pasożyta jest bowiem długa i możliwie niezakłócona relacja z żywicielem, dająca pasożytowi wystarczającą ilość pożywienia i czas na prokreację. Zwykle taki związek oznacza dla gospodarza pogorszenie stanu zdrowia i przykre, dokuczliwe objawy robaczycy.

Jednakże życie pisze czasami różne scenariusze. W sytuacji, gdy żywiciel jest osłabiony (wiekiem, chorobami, nadmierną ilością pasożytów), relacja z pasożytem może poważnie zaszkodzić kondycji zdrowotnej gospodarza, a nawet doprowadzić go do śmierci.

Pasożyty u kota – podział

Kot może stać się żywicielem dla pasożytów zewnętrznych i wewnętrznych. O ektopasożytach napiszemy w innym materiale, gdyż to obszerny temat. Dziś skupimy się na ednopasożytach, czyli robakach wewnętrznych.

Najczęściej u kota diagnozuje się nicienie, tasiemce i organizmy pierwotniacze.

W jaki sposób dochodzi do zarażenia kota pasożytami wewnętrznymi?

Sposobów na zarażenie się kota robakami wewnętrznymi jest wiele, lecz droga transmisji jest jedna.

Inwazyjne formy pasożyta przedostają się do organizmu kota poprzez wrota układu pokarmowego, czyli wskutek przypadkowego spożycia jaj lub cyst z otoczenia zwierzęcia.

Jaja lub cysty pasożyta przenikają do środowiska wraz z odchodami chorych osobników. Formy pośrednie robaków mieszają się z ziemią, która potem osadza się na łapach, sierści czy pokarmie kota. Wylizując futro zwierzak wprowadza je do swojego organizmu. Inwazyjne postacie pasożyta mogą znajdować się też w wodzie z kałuży, stawu czy innego zbiornika wodnego.

Zwierzak może również spożyć jaja lub cysty bytujące w tkankach upolowanych ofiar. To dlatego koty wychodzące są szczególnie narażone na kontakt z pasożytami.

Kot jest drapieżnikiem o silnym instynkcie łowieckim. Nawet najedzony, podejmie próby upolowania ptaka, gryzonia czy wiewiórki.

Kocięta karmione jeszcze mlekiem swojej matki mogą paść ofiarą pasożyta, jeśli kotka zostanie zainfekowana drobnoustrojami. Inwazyjne formy przenikają do organizmu kociąt wraz z jej mlekiem.

Tasiemiec psi - sprytny pasożyt jelitowy

Tasiemiec psi, pasożyt układu pokarmowego zwierząt (wbrew swej nazwie, dotyczy to również kotów) wykorzystuje pchły lub wszoły do przedostania się do organizmu żywiciela ostatecznego. Zainfekowane jajami pasożyta owady podczas żerowania na krwi kota wywołują u zwierzaka ból i świąd. Czworonóg wylizuje i wygryza swędzące miejsca na skórze. Połyka jednocześnie pchły, we wnętrzu których kryją się inwazyjne formy tasiemca psiego.

Uwaga!

Pchły mogą przedostać się do mieszkania niewychodzącego kota na butach opiekuna, na sierści psa, jeśli ten mieszka z kotem, na ubraniu osób odwiedzających rodzinę zwierzaka. W ten właśnie sposób nawet kot, który nigdy nie opuszcza bezpiecznego lokum, może paść ofiarą tasiemca psiego.

Pasożyty wewnętrzne - jakie niosą zagrożenia dla kota?

Obecność pasożytów wewnętrznych w organizmie kota prowadzi u niego do wielu komplikacji zdrowotnych. Im gorsza jest ogólna kondycja zwierzęcia, tym gorzej znosi ono nawet niewielką ilość pasożytów. Obecność pasożytów wewnętrznych objawia się u kota szeregiem symptomów. Oto najczęściej występujące:

Kiedy i jak odrobaczać koty? 

Złota zasada medycyny „lepiej zapobiegać niż leczyć” ma świetne zastosowanie w przypadku chorób pasożytniczych u kota.

Kot powinien być objęty profilaktyką pasożytniczą już od pierwszych tygodni życia. Szczegółowy harmonogram odrobaczania przedstawi Ci z pewnością Twój lekarz weterynarii, gdy go o to poprosisz.

Na rynku dostępne są preparaty odrobaczające w formie spot on do aplikowania na skórę karku u zwierzęcia, a także w formie tabletek. Każdy z preparatów należy podawać zgodnie z zaleceniami lekarza weterynarii i producenta leku. Już dzisiaj zapytaj swojego lekarza weterynarii o preparat najlepszy dla Twojego mruczka.