Lamblia u kota

czytania opublikowano

Ilustracja przedstawiająca kota pod kocykiem

Uporczywe, wodniste, nawracające biegunki kota świadczą prawdopodobnie o inwazji pierwotniaków u domowego pupila. Dowiedz się, jaką drogą mógł zarazić się Twój kot i jak należy go leczyć. Poznaj metody zapobiegania. Zapraszamy do lektury!

Lamblia u kota – krótka charakterystyka pasożyta

Lamblia to pasożytniczy pierwotniak jednokomórkowy, występujący globalnie w środowisku.

Wiciowiec posiada dwie formy: cystę i trofozoid. Atakuje organizmy człowieka, psa i kota.

Lamblie inaczej ogoniastek jelitowy

Lamblie, znane również jako ogoniastek jelitowy, Giardia duodenalis, Giardia intestinalis oraz Giardia Lamblia występuje głównie w dużych skupiskach zwierząt: hodowle, azyle, schroniska, hotele dla zwierzaków.

Koty zarażają się wskutek korzystania z tej samej kuwety, gdzie leżą odchody zakażone cystami lamblii, przez picie z tej samej miski, wylizywanie sierści osobnikom cierpiącym na giardiozę. Lamblie dostają się do organizmu ofiary drogą pokarmową. Po przedostaniu się do jelita cienkiego, następuje etap intensywnego mnożenia.

Cysty lamblii można znaleźć w odchodach kota już kilka dni po kolonizacji nowego żywiciela. Należy dodać, iż w jednym gramie kału mieści się około miliona cyst gotowych do zainfekowania. Cysty są niebywale odporne na niesprzyjające warunki atmosferyczne i mogą czekać kilka miesięcy, zdolne do zarażania. W chlorowanej wodzie o odpowiedniej temperaturze mogą przetrwać nawet 3 miesiące, a w wilgotnym kale – 3 tygodnie. Cysty lamblii słabiej sobie radzą w warunkach zimowych i są podatne na wysychanie.

Czy wiesz, że

Czy wiesz, że giardiozę określa się mianem „choroby brudnych rąk”, zatem najlepszą profilaktyką dla ludzi jest odpowiednia higiena dłoni przed posiłkiem.

Oprócz dużych skupisk zwierząt, o złych warunkach sanitarnych, gdzie następuje zarażenie z powodu korzystania z tych samych naczyń czy akcesoriów, co chore osobniki, koty mogą zarazić się pijąc ze zbiornika wodnego, w którym przebywają cysty, np. z kałuży czy stawu. Dlatego ofiarami lamblii padają najczęściej koty wychodzące.

Czy wiesz, że

Człowiek może zarazić się lambliozą podczas pływania w zbiornikach czy rzekach, z których korzystają chore zwierzęta.

Objawy zarażenia giardiozą u kota:

Większość przypadków zarażenia giardiozą jest bezobjawowa, a kot pozostaje aktywnym nosicielem, stanowiącym zagrożenie dla bardzo młodych kociąt, osobników słabszych, chorych czy samic w ciąży.

Lamblia kolonizuje jelito cienkie kota, drogi żółciowe lub woreczek żółciowy.

U kotów, u których choroba rozwinęła się, obserwuje się następujące objawy:

Rozpoznanie giardiozy u kota

Rozpoznanie giardiozy nie jest tak proste, jak w przypadku innych pasożytów wewnętrznych.

Czy wiesz, że

Cysty lamblii w kale kota są niewidoczne gołym okiem.

Lamblia dochodzi wielkością do 10 – 20 mikrometrów (1 mikrometr to jedna tysięczna milimetra), posiada cztery pary wici, które służą do przemieszczania się i przyssawkę, dzięki której przyczepia się do komórek nabłonkowych jelita cienkiego lub pęcherzyka żółciowego.

Diagnozę stawia lekarz weterynarii dopiero po wykonaniu testu antygenowego z próbek kału kota (test ELISA). Test immunoenzymatyczny pomaga wykryć obecność specyficznych białek, charakterystycznych dla pasożyta. Zaletą testu ELISA jest jego wysoka czułość (96%) i potwierdzona specyficzność (99%).

Do badania potrzebne jest pobranie kilku próbek odchodów z różnych wypróżnień w okresie od ośmiu do dziesięciu dni.

Leczenie giardiozy często trwa długo. Przyczyna choroby jest ciężka do wyeliminowania i przez to giardioza ma tendencję do nawrotów. Lekarz weterynarii po postawieniu diagnozy, ocenia kondycję kota, a w razie silnego odwodnienia, w pierwszej kolejności stara się ustabilizować stan zwierzęcia podając kroplówkę. W następnej kolejności zaleca kurację przeciw pasożytowi.

Profilaktyka giardiozy

Higiena osobista opiekuna kota oraz staranne dezynfekowanie kuwety, systematyczne sprzątanie odchodów pupila oraz zapewnienie zwierzakowi stale świeżej wody do picia pomogą w profilaktyce przeciw pierwotniakom. Szczególną troską należy objąć młodziutkie kocięta oraz koty wychodzące.