Jaką chorobą możemy zarazić się od psa? Część I

czytania opublikowano

Ilustracja przedstawiająca weterynarza z psem

Wybuch pandemii koronawirusa na świecie w bieżącym roku skierował całą uwagę ludzi w stronę wirusa Covid-19. Nie wolno jednak zapominać, iż wciąż istnieją inne, niebezpieczne dla człowieka choroby. Zoonozy, czyli choroby odzwierzęce potrafiące przekroczyć barierę międzygatunkową. W poniższym materiale przybliżymy Państwu najczęstsze choroby przenoszone przez psy. Zapraszamy do lektury!

Choroby przenoszone przez psy:

Wścieklizna

Najbardziej zabójczą chorobą odzwierzęca jest wścieklizna.

Wścieklizna to niezwykle groźna choroba wirusowa o ostrym przebiegu. Skutki zarażenia dotyczą głównego systemu nerwowego zwierząt i ludzi. Chorobę wywołują szczepy wirusa Lyssavirus.

Proces rozwoju wirusa odbywa się od kilku dni do kilku miesięcy po przeniknięciu do krwioobiegu. Cechuje go wrażliwość na wysoką temperaturę i światło słoneczne, lecz wykazuje odporność na zimno.

Przeniknięcie wirusa do organizmu następuje wskutek uszkodzenia skóry ofiary wraz ze śliną chorego zwierzęcia. Odbywa się to najczęściej przez ukąszenie lub podrapanie przez chore zwierzę. Niezwykle rzadko dochodzi do zarażenia drogą powietrzną, przez śluzówki.

Czy wiesz, że

Czy wiesz, że w Brazylii wścieklizną zaraził się grotołaz badający jaskinie? Zakażenie nastąpiło wskutek wdychania odchodów chorych na wściekliznę nietoperzy.

WHO podaje, iż wskutek zarażenia wirusem wścieklizny, co roku umiera na świecie od 30 do 70 tysięcy osób.

Zarażenia wścieklizną można zaobserwować na całym świecie, z wyjątkiem Antarktyki oraz niewielu wysp, w tym Wielkiej Brytanii.

W krajach o niższym stopniu rozwoju (Indie, Afryka) głównym powodem zakażeń są wściekłe psy, natomiast w większości innych krajów nietoperze i lisy.

Czy wiesz, że

Czy wiesz, że w Indiach co roku dochodzi do ponad 3,5 mln ukąszeń ludzi przez zarażone psy? Wybierając się do Azji lub Afryki, pamiętaj o szczepieniach ochronnych!

Fazy objawowe wścieklizny

Okres wylęgania wirusa wścieklizny trwa od kilku dni do roku! Pierwszy etap choroby przebiega bezobjawowo. Następnie następują trzy fazy objawowe:

Pamiętaj!

W każdym przypadku, gdy ugryzie Cię obce zwierzę, należy staranie oczyścić ranę i natychmiast zgłosić się do lekarza!

Profilaktyka przeciw wściekliźnie

Bąblowica

Bąblowica jest chorobą wywoływaną przez inwazję pasożyta wewnętrznego, tasiemca bąblowcowego.

Bąblowiec (Echinococcus multilocularis lub Echinococcus granulosus) jest niewielkim tasiemcem, o długości od 1 do 3 mm.

Pasożyt bytuje w przewodzie pokarmowym (w jelicie cienkim) żywiciela żywiąc się strawionym pokarmem.

Do kolonizacji żywiciela ostatecznego (psy, koty, lisy) tasiemiec potrzebuje żywiciela pośredniego (drobne gryzonie, ptaki, płazy, gady).

Jaja bąblowca po przedostaniu się do ciała żywiciela ostatecznego, rozwijają się w jelicie cienkim. Następnie w formie larw przedostają się na inne narządy, wykorzystując naczynia krwionośne.

Larwy bąblowca jednojamowego E. granulosus gnieżdżą się przeważnie w komórkach wątroby lub płuc. W odpowiedzi na atak pasożyta, organizm odgradza się od agresora otaczając go bąblem wypełnionym płynem. Stąd też nazwa choroby: bąblowica.

Rosnąca cysta uciska okoliczne tkanki, blokując ich sprawne działanie.

Obecność pasożyta może skutkować również reakcją alergiczną, gdyż organizm zatruwa się odpadami przemiany materii tasiemca.

Larwy bąblowca wielojamowego E. multilocularis najczęściej atakują wątrobę, lecz nie obrastają cystą, jak ma to miejsce w przypadku bąblowca jednojamowego. Wytwarzają sieć wypustek wzdłuż naczyń krwionośnych, przypominając nowotwór. 

Czy wiesz, że

Czy wiesz, że człowiek jest nietypowym żywicielem dla tego pasożyta? Co roku jednak w Polsce dochodzi do kilkudziesięciu przypadków zarażenia bąblowcem. Najskuteczniej można ochronić się przed pasożytem myjąc owoce i warzywa przed spożyciem oraz każdorazowo ręce przed posiłkiem.

Do zakażenia bąblowcem przez człowieka najczęściej dochodzi wskutek spożycia niemytych owoców leśnych, na których znajdują się jaja tasiemca z odchodów chorych zwierząt.

Do grupy ryzyka należą osoby pracujące w lesie (leśnicy, myśliwi), zbieracze runa leśnego i turyści zbierający maliny, poziomki czy jagody.

Pamiętaj!

Pamiętaj, bąblowcem może zarazić się niemowlę dotykając sierści chorego zwierzęcia domowego! Jeśli masz zwierzę domowe, stosuj systematycznie preparaty przeciw pchłom i pasożytom wewnętrznym.

Zwierzęta domowe oraz dzikie najczęściej zarażają się wąchając czy zjadając odchody chorych osobników.

Objawy bąblowicy umiejscowionej w wątrobie:

Objawy bąblowicy usytuowanej w płucach:

Objawy bąblowicy w mózgu:

Jak uniknąć zarażenia bąblowicą? 

Podstawowe zasady higieny związane z obowiązkowym myciem rąk przed każdym posiłkiem oraz staranne mycie warzyw i owoców powinno zabezpieczyć każdego z nas przed pasożytem bąblowcem.

Ponadto należy uczulić dzieci, by nie jadły owoców leśnych wprost z krzaka, a dopiero po umyciu!

Opiekunowie zwierząt domowych powinni dopilnować regularnego odrobaczania swoich podopiecznych profesjonalnymi preparatami przeciw pasożytom wewnętrznym.