Gronkowiec u kota – jak rozpoznać i leczyć?
czytania opublikowano
Gronkowiec to bakteria występująca powszechnie w środowisku zarówno ludzi jak i zwierząt towarzyszących. U zdrowych, silnych osobników obecność bakterii nie wywołuje oznak chorobowych. Problem zaczyna się, gdy spada odporność lub gdy zwierzę zmaga się z chorobą czy przechodzi rekonwalescencję. W poniższym materiale opiszemy przyczyny występowania gronkowca u kota i wymienimy objawy towarzyszące zapaleniu bakteryjnemu skóry. Zapraszamy!
Rodzaje gronkowca u kota
Najczęściej występującym rodzajem gronkowca u kota jest Staphylococcus felis i Staphylococcus xylosus. Patogeny bytują głównie na skórze oraz błonach śluzowych zwierząt i jak już wspominaliśmy we wstępie, u zdrowych kotów i nie wywołują negatywnych skutków. Bakterie z grupy gronkowców stanowią bowiem część środowiska mikrobiologicznego organizmu.
Gronkowiec złocisty (powszechnie występujący patogen u ludzi) również może bytować na skórze kotów.
Przyczyny rozwoju infekcji o
podłożu bakteryjnym u kota
Powłoka skórna jest naturalną barierą ochronną, która zabezpiecza zwierzę przed działaniem niekorzystnych czynników ze środowiska zewnętrznego.
W chwili, gdy dochodzi do osłabienia układu immunologicznego kota (np. choroba, zaburzenie hormonalne, stres, rekonwalescencja), zachwianiu ulega naturalna równowaga mikrobiologiczna, a liczebność szczepów bakterii na skórze kota wzrasta. To również może dać początek rozwojowi infekcji skórnej o podłożu bakteryjnym.
Do bakteryjnej infekcji skórnej u kota może dojść również wskutek uszkodzenia naskórka. Kompulsywne, intensywne drapanie się kota z powodu choroby pasożytniczej czy alergii może w szybkim tempie doprowadzić skórę zwierzaka do opłakanego stanu.
Otwarte rany i naruszony naskórek wskutek samookaleczenia kota to idealne środowisko dla chorobotwórczych drobnoustrojów, takich jak dermatofity, wirusy oraz bakterie z rodziny gronkowców.
Objawy gronkowca u kota
Bakterie z grupy gronkowców wywołują zapalenia o charakterze ropnym. Ropne zmiany chorobowe występują w miejscach, gdzie zwierzę uszkodziło sobie samo naskórek wskutek drapania czy wygryzania. Bakterie gronkowca mogą również zaatakować organy i narządy wewnętrzne kota: układ oddechowy, moczowy, płciowy, kostny i stawowy. W rzadkich przypadkach może dojść do zapalenia o podłożu bakteryjnym zastawek i osierdzia serca.
Bakteryjne zmiany chorobowe wywołane namnażaniem się gronkowca najczęściej można spotkać u kota w okolicach uszu, skóry szyi oraz w tych miejscach, gdzie kot najczęściej się drapie.
Diagnostyka i leczenie
gronkowca u kota
Rozpoznanie infekcji bakteryjnej może zostać postawione wyłącznie przez lekarza weterynarii na podstawie oględzin zmian u kota i wyników badań laboratoryjnych. Najczęściej specjalista podczas wizyty pobiera próbki zmienionej chorobowo skóry i oddaje je do dalszej analizy, by wyizolować konkretny szczep patogenu. Określenie rodzaju bakterii pozwala na dobranie odpowiednich leków mogących zwalczyć infekcję.
Opiekunowie kota nie powinni sami stosować żadnej formy leczenia zmian skórnych u kota. Wyłącznie lekarz weterynarii na podstawie doświadczenia i wyników badań może zalecić terapię. Zastosowanie nieodpowiednich antybiotyków może wywołać u kota podniesienie oporności na leki i znacznie utrudnić leczenie.
Ciekawostka
Czy wiesz, że naukowcy zajmujący się badaniem bakterii i ich wpływu na organizm ludzki odkryli, iż niektóre szczepy bakterii od zdrowych kotów są w stanie pobudzić organizm do produkcji przeciwciał, które są potrzebne do zwalczenia ciężkiej bakteryjnej infekcji? Na razie badania nad wpływem bakterii od kotów zostały przeprowadzone na myszach, lecz wiele wskazuje na to, iż w przyszłości będzie można wyniki badań zastosować również w stosunku do ludzi zainfekowanych odpornym na leczenie gronkowcem złocistym. Ten rodzaj terapii nazywany jest bakterioterapią, czyli wykorzystaniem „dobrych bakterii” w leczeniu innych schorzeń zarówno u zwierząt, jak i u ludzi.