Glista kocia – groźny pasożyt wewnętrzny atakujący zwierzęta i ludzi

• Porady
• Kot

4 min czytania opublikowano 26 czerwca 2024

Glistnica/toksokaroza to choroba wywoływana przez pasożyta jelitowego, glistę kocią. Ofiarami glisty kociej mogą paść zarówno zwierzęta towarzyszące, jak i ludzie. Co więcej, na glistnicę chorują również te osoby, które nie posiadają w domu zwierząt domowych. W dalszej części materiału wyjaśnimy, jak wygląda cykl rozwojowy endopasożyta, jakie są objawy glisty kociej oraz w jaki sposób człowiek i zwierzę zarażają się tym robakiem jelitowym. Zapraszamy!

Toxocara cati – glista kocia

Toxocara cati to endopasożyt z grupy nicieni. Żywicielem ostatecznym glisty kociej są przedstawiciele rodziny kotów, ale również psy i lisy.

Człowiek jest dla tego robaka jelitowego żywicielem przypadkowym, co oznacza, że w organizmie ludzkim pasożyt nie odbywa pełnego cyklu rozwojowego. Mimo to obecność pasożyta w tkankach i narządach człowieka może wywoływać szereg niekorzystnych dla zdrowia skutków.

Jak przebiega cykl rozwojowy pasożyta w przypadku żywiciela ostatecznego?

W przypadku zwierząt, do transmisji pasożyta dochodzi najczęściej wskutek przypadkowego spożycia jaj glisty. Połknięte przez kota czy psa jaja przemieszczają się do jelita cienkiego żywiciela, gdzie przechodzą przeobrażenie w larwę, następne stadium rozwojowe. Larwy wraz z krwią migrują w różne miejsca organizmu swego żywiciela.

Larwy glisty kociej mogą usytuować się w gałkach ocznych zwierzęcia, mózgu, rdzeniu kręgowym kręgosłupa, śledzionie, wątrobie. W wyżej wymienionych organach larwy glisty otorbiają się i pozostają w uśpieniu, do czasu, aż zwierzę nie padnie ofiarą innego drapieżnika. Wtedy larwy wybudzają się i rozpoczynają swój cykl rozwojowy w organizmie nowego żywiciela.

Docelowym narządem, do którego dążą larwy glisty kociej są płuca zwierzęcia. To tutaj pasożyt przemieszcza się do oskrzelików, a swą aktywnością wymusza u żywiciela odruch kaszlu i odksztuszania śliny.

To bardzo ważny etap cyklu rozwojowego T. cati.

Wywołany obecnością pasożyta odruch kaszlu pomaga pasożytowi przedostać się wraz ze śliną do układu pokarmowego ofiary. W jelicie cienkim glista osiąga dojrzałość płciową, prokreuje i produkuje następne pokolenia pasożytów.

Samica glisty w ciągu jednego dnia może wyprodukować do 200 tysięcy jaj, które wraz z odchodami chorego na glistnicę zwierzęcia, są wydalane do otoczenia.

Jaja glisty przechodzą w stadium inwazyjne w ciągu kilku tygodni od przedostania się otoczenia, a do przemiany potrzebują odpowiednich warunków atmosferycznych: odpowiednio wilgotnej gleby, stosownie wysokiej temperatury i czasu.

Jeśli warunki środowiskowe nie sprzyjają rozwojowi, jaja glisty mogą przetrwać w otoczeniu zewnętrznym nawet dwanaście miesięcy.

Glista kocia – drogi transmisji pasożyta

Zwierzę może zarazić się glistą kocią na kilka sposobów:

• podczas karmienia młodych mlekiem matki – gdy matka jest sama chora na glistnicę, istnieje duże prawdopodobieństwo przeniesienia pasożyta poprzez przewody mlekowe wprost do układu pokarmowego dzieci
  
•  szczenięta mogą zarazić się glistnicą już na etapie życia płodowego, jeśli w tkankach suki znajdowały się otorbione formy pasożyta
  
• zjedzenie pokarmu zabrudzonego ziemią, w której były jaja pasożyta
  
• upolowanie i zjedzenie mięsa zwierzęcia, w narządach którego przebywały przetrwalnikowe formy pasożyta
  
• wylizywanie łap, futra z ziemi, w której znajdują się jaja robaka

Glista kocia u ludzi

Człowiek najczęściej zaraża się pasożytem wskutek zaniedbań w higienie rąk, ale także nie myjąc przed spożyciem owoców i warzyw oraz poprzez zjedzenie niedogotowanego i/lub nieprzebadanego mięsa (np. pozyskanego z polowania).

W organizmie człowieka rozwój glisty kociej zatrzymuje się na formie larw, które migrują do różnych narządów, między innymi do mózgu, wątroby i gałki ocznej. Obecność pasożyta w formie przetrwalnikowej może wywoływać u osoby chorej na toksokarozę różne objawy chorobowe:

• bóle brzucha
  
• bóle głowy
  
• gorączka lub stany podgorączkowe
  
• zaburzenia widzenia
  
• duszności
  
• ogólne osłabienie
• wysypka skórna    
• powiększenie wątroby
  
• odwarstwienie siatkówki         
• zanik gałki ocznej
  
• zaburzenia natury neurologicznej