Stop Pasożytom

Glista kocia

czytania opublikowano

Ilustracja przedstawiająca kota i dłonie weterynarza

Glista kocia – pasożyt atakujący zwierzęta domowe i ludzi

Glista kocia Toxocara cati wywołuje chorobę pasożytniczą atakująca zarówno zwierzęta, jak i ludzi. W poniższym artykule omówione zostały objawy glistnicy u zwierząt domowych, drogi transmisji patogenu do organizmu, zagrożenia wynikające z zarażenia glistą kocią oraz sposoby zapobiegania inwazji endopasożyta. Zapraszamy do lektury.

Spis treści:

Glista kocia – krótka charakterystyka pasożyta

Glista kocia to pasożyt jelitowy z grupy nicieni. Do odbycia pełnego cyklu rozwojowego glista kocia potrzebuje mięsożernego żywiciela ostatecznego z rodziny kotowatych, lecz należy zaznaczyć, iż endopasożyt ten atakuje również psy i lisy.

Glista kocia bytuje głównie w jelicie cienkim żywiciela ostatecznego. Rozmiarem dochodzi do 10 cm.

Człowiek wprawdzie może zarazić się inwazyjnymi larwami glisty kociej, lecz pozostaje wówczas żywicielem przypadkowym, co oznacza, że w organizmie ludzkim pasożyt nie może osiągnąć dojrzałości płciowej i rozmnażać się.

Niestety, inwazja glisty kociej w organizmie człowieka może wywołać dla nosiciela szereg niebezpiecznych dla zdrowia chorób.

Cykl rozwojowy glisty kociej

Glista kocia dostaje się do organizmu żywiciela głównie drogą pokarmową. Zwierzę połyka jaja przypadkowo, gdy zjada skażone rośliny, owoce, warzywa, wylizuje futro ubrudzone ziemią zanieczyszczoną odchodami chorych osobników.

Z przewodu pokarmowego żywiciela pasożyt przemieszcza się wraz z krwią do różnych narządów wewnętrznych, takich jak:

Glista kocia przechodzi w powyższych narządach w formę przetrwalnikową i pozostaje w stanie uśpienia.

Jeśli jednak glista kocia trafi do układu oddechowego, przedostaje się do oskrzelików, czym wywołuje u zwierzęcia odruch kaszlu.

Zwierzę kaszląc przenosi jednocześnie larwy do tchawicy i przełyku, by znów drogą pokarmową mogły przedostać się do jelita cienkiego. Tu pasożyt osiąga dojrzałość i rozpoczyna rozmnażanie.

Dojrzała płciowo samica składa w ciągu doby do kilkuset tysięcy jaj!

Jaja glisty kociej przedostają się wraz z odchodami zwierzęcia do otoczenia.

Jaja po wydaleniu do środowiska początkowo nie są niebezpieczne dla innych stworzeń. Inwazyjne stadium glisty jest gotowe do zarażania po kilku tygodniach bytowania w postaci jaja. Do przejścia w następną formę, niezbędne jest spełnienie kilku warunków:

Droga infestacji

Zwierzę może się zarazić glistą kocią na kilka sposobów, choć wrotami zakażenia jest wyłącznie układ pokarmowy:

Objawy towarzyszące zarażeniu glistą kocią

Glistnica stanowi poważne niebezpieczeństwo dla kociąt. Młody, niedojrzały organizm nie ma dość sił, by poradzić sobie ze zmasowanym atakiem robaków jelitowych i może być przyczyną zaburzeń rozwojowych, a nawet śmierci.

Objawy glistnicy u zwierząt charakteryzują się:

Profilaktyka

Kocięta powinny być odrobaczane po skończeniu trzeciego tygodnia życia, a następnie odrobaczanie powinno być powtarzane co dwa tygodnie, aż do zakończenia procesu karmienia przez matkę.

Matka podczas karmienia kociąt powinna być odrobaczana w tym samym czasie, co kocięta.

Starsze maluchy odrobacza się co miesiąc, do ukończenia 6-ciu miesięcy życia.

Kotom wychodzącym powinno się podawać preparaty odrobaczające co miesiąc, gdyż ryzyko upolowania zakażonego pasożytem zwierzęcia czy zjedzenia jaj glisty jest dużo większe niż u kotów przebywających wyłącznie w domu.

Koty niewychodzące również powinny być zabezpieczane przeciw pasożytom wewnętrznym!