Czy można zarazić się robakami od kota?

czytania opublikowano

Ilsutracja przedstawiająca kota i weterynarza podającego tabletkę

Czy można zarazić się pasożytami od kota? Niestety, tak, a co więcej, zagrożenie to dotyczy nie tylko opiekunów kotów, a również osoby postronne, które nie mają z kotami do czynienia. Jakie pasożyty atakują koty? W jaki sposób można zarazić się pasożytami od kota i jak temu zapobiec? Na pytania odpowiemy w dalszej części materiału. Zapraszamy!

Pasożyty u zwierząt domowych – czy jest się czym martwić?

Pasożytnictwo w przyrodzie to jedna z najczęściej występujących zależności międzygatunkowych. To rodzaj specyficznego oddziaływania jednego organizmu żywego na drugi, w którym pasożyt czerpie korzyści życiowe kosztem swego gospodarza. Pasożytnictwo może nie nieść ze sobą dla gospodarza żadnych poważniejszych konsekwencji. Z drugiej strony jednak, istnieje prawdopodobieństwo, że może przysporzyć ofierze wielu problemów zdrowotnych, ze śmiercią włącznie. Wszystko zależy od warunków, w jakich gospodarz egzystuje, od jego ogólnej kondycji zdrowotnej oraz wieku.

Czy zatem należy się martwić kwestią pasożytów u zwierząt?

Wiedza o pasożytach wewnętrznych jest istotna dla każdego z nas: zarówno dla opiekunów zwierząt, jak i dla osób, które z różnych powodów psa czy kot mieć nie mogą. To kwestia dbałości o zdrowie, rozsądku i odpowiedzialności Pasożyty są częścią środowiska naturalnego i należy mieć tego świadomość

Las, park, trawnik miejski, plaża czy piaskownica, w której bawi się Twoje dziecko – wszędzie tam mogą przebywać formy robaków zdolne do przeniesienia się do organizmu ludzkiego.

I dlatego należy wiedzieć, jak postępować, aby zminimalizować ryzyko zarażenia się pasożytami.

Jakie pasożyty wewnętrzne atakują koty domowe?

Koty atakowane są przez glisty, tasiemce, tęgoryjce czy lamblie. Najpowszechniejszym rodzajem pasożyta wewnętrznego u kotów zdecydowanie są glisty.

Glistnica wywoływana jest przez nicienia, glistę kocią Toxocara cati. Dla glisty kociej żywicielem ostatecznym są głównie kotowate, ale też psy i lisy. W organizmie żywiciela ostatecznego dochodzi do pełnego cyklu rozwojowego endopasożyta, z prokreacją włącznie.

Inne zwierzęta, w tym ludzie również mogą zostać zarażeni glistą kocią, lecz w ich organizmach nie dochodzi do zamknięcia cyklu życiowego endopasożyta. Człowiek jest dla Toxocara cati wyłącznie żywicielem pośrednim. W narządach ludzkich pasożyt otorbia się i pozostaje w formie uśpionej.

Drogi transmisji pasożytów

Koty mogą zarazić się endopasożytami na wiele sposobów. Najczęściej inwazyjne formy robaków przedostają się do układu pokarmowego kotów podczas:

Niektóre endopasożyty, np. tasiemiec psi, wykorzystują do infestacji inne pasożyty, pchły. Zarażony jajami tasiemca owad żerując na zwierzęciu powoduje u niego świąd. Reakcją obronną zwierzaka jest gryzienie swędzących miejsc i połykanie przy tym zarażonych pcheł.  W ten sposób nawet niewychodzący na zewnątrz kot może zostać zainfekowany pasożytem wewnętrznym. Dlatego tak ważne jest, by poddawać okresowemu odrobaczaniu nawet koty nie opuszczają nigdy domu czy mieszkania.

Larwy pasożytów po przedostaniu się do układu pokarmowego kota przemieszczają się do jelita cienkiego, skąd przenikają wraz z krwią do różnych organów. Jeśli trafią do mózgu, wątroby, śledziony czy gałki ocznej, otorbiają się i pozostają tam w formie przetrwalnikowej.

Jeśli jednak przedostają się do płuc, wywołują swą obecnością kaszel i odruch odkrztuszania, co jest ważną częścią cyklu życiowego pasożyta. I jednocześnie ważnym objawem chorobowym, ostrzegającym opiekuna kota o potencjalnym ryzyku i toczącej się chorobie pasożytniczej u czworonoga.

Pasożyt wywołuje swoją aktywnością kaszel u gospodarza, żeby móc przeniknąć wraz ze śliną z powrotem do układu pokarmowego, gdzie następnie dojrzewa i rozmnaża się. Jaja pasożyta przedostają się do otoczenia zewnętrznego wraz z odchodami chorego na robaczycę kota.

W jaki sposób człowiek zaraża się pasożytami odzwierzęcymi?

Ludzie zarażają się pasożytami:

Głównym i najważniejszym powodem zarażania się endopasożytami są jednak zaniedbania w higienie rąk.

Szczególną grupą ryzyka w przypadku chorób pasożytniczych są małe dzieci i młodzież. Maluchy nie mają świadomości zagrożenia i nie posiadają jeszcze wyrobionych nawyków higieny rąk. Podczas zabawy w piasku chętnie wkładają dłonie lub zabawki zabrudzone pieskiem do ust. Może to skutkować przypadkowym spożyciem jaj, jeśli piaskownica nie jest zabezpieczana na noc przed wolnożyjącymi kotami.

W jaki sposób zabezpieczać się przed chorobą pasożytniczą?

Istnieje kilka złotych zasad, które skutecznie pomogą w ograniczeniu ryzyka związanego z chorobami pasożytniczymi: