Co oznaczają białe robaki u kota?

• Porady
• Kot

4 min czytania opublikowano 28 lutego 2022

Inwazja pasożytów jelitowych to jedna z najczęściej diagnozowanych chorób u kotów. Ostrożne szacunki mówią, że 85% zwierząt towarzyszących miało choć raz w życiu kontakt z pasożytami. Odrobaczaniu powinny być poddawane wszystkie koty, nawet te, które nie opuszczają mieszkań i nie wychodzą na zewnątrz. Zapraszamy do zapoznania się z materiałem o rodzajach robaków jelitowych, objawach, jakie towarzyszą robaczycy u kota oraz o zagrożeniach płynących z braku podejmowania profilaktyki u tych zwierząt.

Endopasożyty u kota

Pasożyty wewnętrzne, dla których kotowate są żywicielami ostatecznymi zostały w toku ewolucji hojnie wyposażone przez naturę w mechanizmy obronne. Niewielkie rozmiary robaków, niezwykła płodność, ogromna ilość produkowanych jaj, znakomite umiejętności przetrwania w niesprzyjających okolicznościach, zróżnicowane i wyrafinowane sposoby transmisji do wnętrza ofiar – trudno znaleźć w naturze lepiej przystosowane do przeżycia organizmy.

Co więcej, pasożyt wewnętrzny posiada umiejętności zainfekowania zwierząt nie będących dla nich żywicielem ostatecznym, czyli w układzie pokarmowych których nie dochodzi do zakończenia pełnego cyklu rozrodczego. Po przedostaniu się do organizmu żywiciela przypadkowego (np. gryzonia), pasożyt przenika do różnych tkanek i narządów, gdzie przechodzi w stan uśpienia. Jeśli zwierzę to padnie ofiarą drapieżnika, np. kota, pasożyt może podjąć aktywność po przedostaniu się do układu pokarmowego nowego żywiciela.

Parazytyzm – sprytny sposób na życie

Zjawisko pasożytnictwa jest doskonale znane badaczom świata zwierząt i roślin. Specyficzna, antagonistyczna relacja pomiędzy żywicielem a pasożytem pozwala czerpać korzyści jednej ze stron „związku” kosztem zdrowia drugiej strony. Pasożyt z reguły nie dąży w swej aktywności do śmierci swego gospodarza, gdyż zagroziłoby to również jego egzystencji. Gdy jednak ilość robaków jest znaczna w organizmie zwierzęcia, a dodatkowo zmaga się ono z innymi chorobami lub gdy jego układ odpornościowy nie jest sprawny, może dojść do zgonu wskutek wyniszczenia organizmu. W innych sytuacjach może dojść do zaczopowania naczyń krwionośnych, niedrożności jelit lub anemii.

Zwierzęta dojrzałe, silne i zdrowe przeważnie doskonale sobie radzą z obecnością pasożytów w swoim organizmie i nie odczuwają boleśnie skutków dla zdrowia. Sytuacja jednak może ulec zmianie, gdy dojdzie do spadku formy lub zachorowania. Dlatego niezwykle istotna jest edukacja opiekunów zwierząt w celu rozpropagowania profilaktyki przeciwpasożytniczej naszych podopiecznych.

Jakie pasożyty wewnętrzne zagrażają kotom?

Koty domowe najczęściej padają ofiarą:

• glist
  
• włosogłówek    
• tęgoryjców 
• organizmów pierwotniaczych
  
• tasiemców

Symptomy robaczycy u kota

• problemy ze strony układu pokarmowego (biegunki, wymioty)
  
• krew w kale i wymiocinach
  
• anemia
  
• osowiałość
  
• pogorszenie okrywy włosowej
  
• kaszel
  
• zaburzenia w rozwoju u młodych osobników

Najczęstsze drogi transmisji pasożytów do organizmu kota

Koty najczęściej zarażają się agresywnymi formami robaków jelitowych wskutek:

• upolowania i zjedzenia mięsa, w tkankach którego bytują otorbione postacie pasożyta
  
• spożycia pożywienia zanieczyszczonego ziemią, w której znajdują się jaja robaka
  
• wylizując łapy i futro zabrudzone formami pasożyta
  
• pijąc mleko matki zakażonej robakami jelitowymi
  
• aktywności pcheł zarażonych inwazyjną postacią tasiemca

Ostatni wymieniony wyżej przykład infestacji wymaga bardziej szczegółowego wyjaśnienia, gdyż odpowiada na wątpliwości niektórych opiekunów kotów, którzy negują konieczność odrobaczania zwierząt, za argument podając fakt, iż ich podopieczni nie opuszczają mieszkań

Tasiemiec psi Dipylidium caninum wykorzystuje do poszukiwania żywiciela i inwazji na jego organizm innego pasożyta, pchłę.

Tasiemiec korzysta z nawyków żywieniowych pchły oraz instynktownych reakcji zwierzęcia na ukąszenia owada.

Pchła zarażona jajami tasiemca wkłuwa się w skórę i pożywia krwią kota. Tym samym wywołuje u zwierzęcia silny odruch drapania się i wygryzania swędzących miejsc. Podczas gryzienia i wylizywania futra kot zjada przypadkowo zarażone jajami tasiemca pchły. W ten oto sposób tasiemiec przedostaje się do układu pokarmowego swego żywiciela i może kontynuować cykl rozrodczy.

W jaki sposób pchły mogą przedostać do mieszkania?

Koty niewychodzące najczęściej zarażają się pchłami od psów.

Opiekunowie kotów niewychodzących sami również mogą być przyczyną przeniesienia do mieszkania jaj czy larw pcheł. Wystarczy, że wejdą do piwnicy, gdzie mieszkają zapchlone szczury czy koty i przyniosą na ubraniu inwazyjne formy pasożyta.