Co ile odrobaczać psa?

• Pies
• Porady

5 min czytania opublikowano 18 listopada 2020

Odrobaczanie czyli odpowiedzialna opieka nad psem. Opieka nad psem nie powinna ograniczać się wyłącznie do regularnego karmienia, czynności pielęgnacyjnych i wychodzenia na spacer. Oprócz miłości i uwagi, jaką obdarzamy naszych futrzastych przyjaciół, nie wolno zapomnieć o istotnych kwestiach zdrowotnych – profilaktyce przeciw pasożytom. W dzisiejszym artykule poruszymy ważny temat, odrobaczanie psów.

Miłość to odpowiedzialność 

„Na zawsze ponosisz odpowiedzialność za to, co oswoiłeś” - powiedział Lis do Małego Księcia w przepięknej opowieści napisanej przez Antoine de Saint-Exupery. Lis zwraca uwagę chłopcu, że miłość powinna iść w parze z odpowiedzialnością i troską. 

Jako opiekunowie zwierząt jesteśmy zobowiązani do stworzenia bezpiecznych warunków życia naszym podopiecznym, a ochrona zdrowia i profilaktyka przed chorobami jest jednym z kluczowych warunków dobrej kondycji czworonogów. 

Pies jest ciekawskim zwierzęciem. Na spacerze otaczają go kuszące i fascynujące wonie dochodzące z trawnika, kamieni, drzew czy płotów. Psom trudno powstrzymać się przed obwąchiwaniem innych zwierząt (oraz ich odchodów), spróbowaniem wody z kałuży czy wytarzaniem w trawie. Taka jest psia natura i za to między innymi kochamy nasze czworonogi. 

Należy jednak pamiętać, że psia aktywność w parku, lesie czy przydomowym ogródku może nieść ze sobą poważne zagrożenia dla zdrowia pupila.

Pasożyty wewnętrzne oraz zewnętrzne mogą dokonać inwazji na psa w każdej chwili i każdego dnia.

Wystarczy moment nieuwagi, gdy zwierzak zje źdźbło trawy, po której pełzł zainfekowany nicieniami ślimak, poliże patyk, który trzymał w pysku inny, chory pies, ugryzie go kleszcz czy pchła zarażona jajami tasiemca. 

Lęk przed pasożytami jest niewskazany. Świadomość ryzyka i umiejętność zapobiegania zarażeniom – jak najbardziej.

W jaki sposób pasożyty dokonują inwazji? 

Pies może zarazić się pasożytami na kilka sposobów 

·         Droga pokarmowa

Pies może zostać zainfekowany robakami poprzez zjedzenie pokarmu zanieczyszczonymi jajami (warzyw, owoców, mięsa innych zwierząt), ziemi, w której są pozostałości odchodów zarażonych zwierząt, czy wypicie skażonej wody. Pies może zostać zarażony wskutek wylizywania lub wygryzania futra, na którym bytują zakażone tasiemcem pchły. Gryząc swoją sierść, połyka przypadkowo insekty i wprowadza jednocześnie pasożyta do przewodu pokarmowego 

·         Poprzez ukąszenie kleszcza, pchły czy komara zarażonych patogenami (droga wektorowa) 

·         Droga laktogenna

Suka zarażona pasożytami może stać się źródłem inwazji, jeśli pasożyty przedostaną się wraz z mlekiem matki do organizmu szczeniąt  

·         Zarażenie prenatalne 

Jeśli w narządach suki znajdują się otorbione formy pasożyta, to aktywowane pod wpływem hormonów ciążowych, mogą zainfekować nienarodzone szczenięta. Młode przychodzą wtedy na świat już zarobaczone

Jakie pasożyty zagrażają psu? 

Pasożyty atakujące psy dzielą się na endopasożyty (wewnętrzne) i ektopasożyty (zewnętrzne). 

Endopasożyty

W czasach, gdy psy towarzyszyły człowiekowi aktywnie w pracach gospodarskich, w polowaniach czy też musiały samodzielnie zdobyć pożywienie, podstawą ich diety były resztki mięsne z uboju, skrawki po oprawionej dzikiej zwierzynie lub upolowane ptaki, gryzonie czy króliki. 

Psy zjadając mięso dzikich zwierząt najczęściej zarażały się kilkoma lub kilkunastoma robakami jednocześnie.

Obecnie nasze czworonogi (pomijając psy pasterskie, myśliwskie czy pracujące) pełnią głównie rolę pupili domowych i karmione są gotową, bezpieczną karmą, ale ryzyko zarażenia pasożytami, choć w mniejszym stopniu, pozostało.

 Do zagrażających psom pasożytów wewnętrznych można zaliczyć:

 ·         Tasiemce

Psy mogą jednak wciąż zarazić się tasiemcem psim, bąblowcowym i kręćkowym. 

·         Nicienie

Nicienie to obecnie największa grupa robaków żerujących na psach. Przyjmuje się, że około 80% zwierząt domowych miało przynajmniej raz w życiu styczność z pasożytem wewnętrznym.

Do najczęściej spotykanych nicieni należy: glista psia, tęgoryjce, włosogłówki, robaki sercowe i płucne 

·         Pierwotniaki 

Ektopasożyty 

• Kleszcze
• Wszy
• Wszoły
• Świerzbowce
• Nużeńce

Kiedy pierwszy raz należy odrobaczyć psa? 

Szczenię powinno być odrobaczane od czternastzgo dnia życia. Tak wczesne podanie preparatu psiemu maluchowi podyktowane jest ryzykiem zarażenia miotu jeszcze na etapie życia płodowego.

Jeśli ciężarna suka była wcześniej zainfekowana endopasożytem, to pasożyt może aktywować się wskutek burzy hormonalnej i przedostać wraz z krwią matki do worka owodniowego i zarazić młode.

Każda suka przed kryciem powinna być poddana zabiegowi odrobaczania, lecz skuteczność tej czynności będzie znikoma, jeśli larwy pasożyta zdążyły otorbić się w narządach psa. 

Raz zarażona pasożytami suka jest potencjalnie niebezpieczna dla każdego następnego miotu. Preparaty przeciw robakom bywają nieskuteczne na otorbione formy robaków.

Szczenięta początkowo powinny przyjmować leki odrobaczające co 14 dni, aż do dwóch tygodni po odstawieniu od matki. Po tym okresie szczenięta powinny przyjmować preparat odrobaczający co miesiąc, do ukończenia szóstego miesiąca życia. Następnie co 3 - 4 miesiące.

Szczegółowy harmonogram odrobaczania i szczepień powinien być opracowany przez lekarza weterynarii na podstawie oceny zdrowia szczeniaka, jego wieku, rodzaju diety oraz trybu życia. 

Dorosłe psy należy odrobaczać cztery razy w ciągu 12 miesięcy. Do wyjątków należą psy wystawiane w konkursach, pracujące i przebywające na stałe na zewnątrz. 

Zabezpieczenie przeciw pasożytom zewnętrznym (kleszcze, pchły) powinno być prowadzone przez opiekuna przez cały rok, niezależnie od kalendarza szczepień.

Do najczęściej stosowanych sposobów zapobiegawczych należą: 

• Tabletki
• Krople podawane na kark zwierzęcia (preparaty typu spot-on)
• Spraye
• Obroże