Stop Pasożytom

Choroby odkleszczowe u psa – rodzaje, objawy, zagrożenia. Część I

czytania opublikowano

Ilustracja przedstawiająca leeżącego psa u weterynarza

Kleszcze są wektorami wielu groźnych chorób zarówno dla ludzi, jak i zwierząt. Schorzenia te nazywane są chorobami odkleszczowymi. U psów szczególnie niebezpieczne są: babeszjoza, borelioza i erlichioza. Choroby wywoływane są przez takie patogeny jak: wirusy, bakterie, riketsje i pierwotniaki. W dalszej części materiału przedstawimy charakterystykę najczęściej diagnozowanych w naszym regionie chorób odkleszczowych. Zapraszamy! Kleszcz – wektor chorób odkleszczowych

Kleszcz jest niewielkim pajęczakiem żywiącym się krwią swoich ofiar. Żywicielem ostatecznym dla tego pasożyta są różnych rozmiarów kręgowce, w tym zwierzęta domowe i ludzie. W naszym kraju występuje 21 gatunków kleszczy, spośród których najczęściej spotykanym jest kleszcz pospolity Ixodes ricinus i łąkowy Dermacentor reticulatus.

Proces życiowy kleszczy obejmuje kilka stadiów rozwojowych: larwę, nimfę i postać dorosłą (imago).

Pajęczaki są ślepe, lecz brak zmysłu wzroku rekompensowany jest skutecznie przez czułe narządy węchu oraz organy pozwalające mu zidentyfikować ofiarę na podstawie wydychanego dwutlenku węgla i drgań ziemi jakie zwierzę (lub człowiek) wywołuje.

Kleszcze czekają na żywicieli na końcach wysokich traw, nisko zwisających  gałęziach drzew i krzakach. Częściej można je spotkać przy ruchliwej alejce w parku miejskim lub przy ścieżce w lesie niż w gęstych, nieprzebytych chaszczach.

Wbrew obiegowej opinii kleszcz nie spada na głowę przechodzącej poniżej ofiary, a czeka przy często uczęszczanych ścieżkach, w przydomowych ogródkach, miejskich terenach zielonych.

Po przedostaniu się na skórę swej ofiary kleszcz nie od razu rozpoczyna żerowanie na krwi swej ofiary. Najpierw poszukuje on odpowiedniego miejsca do wkłucia, następnie wpuszcza do krwioobiegu substancję znieczulającą i przeciwdziałającą zakrzepowi krwi. Dodatkowo podczas wbijania się w skórę, kleszcz wydziela obficie ślinę pełniącą rolę cementu przytwierdzającego pasożyta do skóry ofiary. To powód, dla którego tak trudno oderwać kleszcza od swej ofiary.

Po sforsowaniu trzech warstw naskórka kleszcz rozpoczyna ssanie. Skurczony odwłok głodnego pajęczaka działa jak pompa pod ciśnieniem. Napełnia się krwią i jednocześnie rośnie część tylna pasożyta.

Uwaga!

Sama czynność pożywania się kleszcza na krwi ofiary nie niesie dla gospodarza większego ryzyka, gdyż ukłucie kleszcza nie boli, nie alergizuje i rzadko ulega nadkażeniom. Niektóre z kleszczy są żywicielami ostatecznymi dla groźnych, chorobotwórczych patogenów bytujących w układzie pokarmowym pajęczaka. Jeśli treść żołądkowa kleszcza przedostanie się do krwioobiegu ofiary, następuje zarażenie chorobami odkleszczowymi.

Czasami mija kilka, kilkanaście godzin pomiędzy przedostaniem się kleszcza na skórę a wbiciem hypostomu (element aparatu gębowego kleszcza, przypominający świder). To ważna informacja dla opiekunów psów. Im szybciej bowiem zauważy się wędrującego po skórze kleszcza i zdejmie się go, tym lepsze rokowanie na przyszłość.

Jeśli żerowanie kleszcza przebiega bez przerw, problemów i stresu, pasożyt odrywa się od swej ofiary po około dwóch tygodniach.

Uwaga!

Istnieje ścisły związek pomiędzy długością żerowania kleszcza na skórze a ryzykiem zarażenia patogenami. Jeśli najedzony kleszcz sam pragnie odczepić się od skóry swego żywiciela, potrzebuje rozpuścić cement, którym się do skóry przyczepił oraz wyrównać ciśnienie pomiędzy swym ciałem a krwioobiegiem ofiary. W tym celu wpuszcza do krwi żywiciela zawartość gruczołów ślinowych wraz z patogenami.

Choroby odkleszczowe psów:

Babeszjoza u psów

Babeszjoza jest niezwykle groźną chorobą wywoływaną przez pierwotniaki z rodzaju Babesia. W organizmie psa piroplazmy namnażają się wewnątrz krwinek czerwonych. W wyniku czego dochodzi do szybkiej niewydolności nerek i uszkodzenia wątroby, anemii, leukopenii.

 Objawy babeszjozy u psa:

Pamiętaj!

Jeśli u swojego psa zauważysz kleszcza oraz powyższe objawy chorobowe, nie zwlekaj! Natychmiast udaj się z podopiecznym do gabinetu weterynaryjnego na badanie krwi. Tylko udzielona błyskawicznie pomoc lekarska może uratować życie Twojego psa.