Pasożyty jelitowe u psów i kotów a zdrowie człowieka
czytania opublikowano
Naukowcy i lekarze weterynarii zajmujący się parazytologią zwierząt i ludzi alarmują, że blisko 85% psów i kotów domowych przynajmniej raz w życiu miało kontakt z robakami. Inwazja pasożytów jelitowych to poważny problem zdrowotny u naszych czworonożnych podopiecznych. Co więcej, to również realne zagrożenie dla zdrowia opiekunów psów i kotów. W dalszej części materiału wymienimy rodzaje robaków jelitowych, ryzyko związane z inwazją pasożytów, symptomy chorobowe u zwierząt oraz metody diagnostyczne. Zapraszamy!
Choroby pasożytnicze psów i kotów
Świat fauny to przeróżne grupy, gatunki, odmiany organizmów, które współistnieją w naturze i wzajemnie na siebie oddziałują. Pasożytnictwo, tuż obok symbiozy, to najpowszechniejsza zależność, jaka może wystąpić między dwoma organizmami żywymi.
Pasożyty to organizmy czerpiące korzyści kosztem dobrostanu swego żywiciela. W tej relacji tylko jedna ze stron czerpie profity – pasożyt, a jego los jest ściśle związany z życiem gospodarza. Dlatego najczęściej pasożyt nie dąży do śmierci swego żywiciela, gdyż zagrażałoby to jego istnieniu.
Działalność pasożytów, mimo, iż z definicji nie powinna powodować śmiertelnych konsekwencji dla gospodarza, wywołuje jednak szereg negatywnych dolegliwości zdrowotnych, co osłabia żywiciela, zatruwa jego organizm, wpływa na wzrost, rozwój i komfort życia, sprzyja rozwijaniu się innych schorzeń, a w skrajnych przypadkach prowadzi do zgonu zwierzęcia z wycieńczenia.
Jedną z cech charakterystycznych dla pasożytów atakujących psy i koty jest ogromna płodność robaków, umiejętności przetrwania w skrajnie niesprzyjających warunkach zewnętrznych oraz niezwykła łatwość, z jaką rozprzestrzeniają się w środowisku. Wszystko to sprawia, iż kolejne osobniki zarażają się bardzo szybko.
Endopasożyty, czyli robaki wewnętrzne to poważne zagrożenie dla zdrowia czworonogów żyjących w naszych domach. Jako odpowiedzialni opiekunowie mamy obowiązek dbać o zdrowie naszych podopiecznych – zapobiegać inwazji pasożytów oraz leczyć nasze zwierzęta, gdy zostaną zaatakowane przez robaki.
Problem z endopasożytami powinien leżeć nam na sercu z jeszcze jednego powodu. Pasożyty żołądkowo - jelitowe, dla których żywicielem może być nasz pies czy kot to również realne ryzyko zdrowotne dla nas, ludzi.
Pasożyty
wewnętrzne zagrażające ludziom
W przypadku zwierząt domowych, psów i kotów najczęściej występującymi pasożytami wewnętrznymi są glisty, tęgoryjce, włosogłówki, pierwotniaki i tasiemce.
Człowiek nie jest dla wyżej wymienionych pasożytów żywicielem ostatecznym, nie stanowi sprzyjającego środowiska do rozmnażania. Nie oznacza to jednak, że ludzie są zupełnie bezpieczni.
Po przedostaniu się do wnętrza ciała człowieka, mikroskopijne formy robaka przenikają wraz z krwią do różnych tkanek i narządów, gdzie otorbiają się i pozostają w uśpieniu.
Przetrwalnikowe formy endopasożyta mogą wywołać u zarażonych ludzkich żywicieli szereg przykrych dolegliwości zdrowotnych, zmian wewnątrznarządowych i chorób. W szczególnie niebezpiecznej sytuacji są małe dzieci, których układ immunologiczny nie jest jeszcze w pełni ukształtowany, osoby o obniżonej odporności, chore na inne choroby oraz seniorzy.
Drogi
transmisji pasożytów u ludzi
Młodociane formy pasożytów, jaja czy oocysty przedostają się do środowiska zewnętrznego w odchodach zarobaczonych zwierząt i tam osiągają stadium inwazyjne. Psy i koty załatwiające swe potrzeby na parkowym trawniku, w piasku piaskownic, na plaży są potencjalnym źródłem zakażenia robakami jelitowymi.
Brudne dłonie, niemyte warzywa czy owoce, niedogotowane i niebadane mięso to najczęstsze powody przedostania się endopasożytów do organizmu człowieka.
Jak
rozpoznać, czy Twój pies czy kot ma robaki?
Inwazja pasożytów w organizmie psa czy kota objawia się następującymi symptomami:
- Biegunka
- Wymioty
- Nadmierne wylizywanie okolic okołoodbytowych
- Saneczkowanie u psów
- Apatia
- Niechęć do jedzenia
- Pogorszenie stanu okrywy włosowej
- Zaburzenia wzrostu i rozwoju u młodych osobników
- Wzdęcia
- Kaszel
To tylko kilka charakterystycznych dla inwazji pasożytniczej objawów chorobowych. Dokładną diagnozę co do rodzaju schorzenia może postawić wyłącznie lekarz weterynarii po zbadaniu kału zwierzęcia.
Sposoby
diagnostyki pasożytów u psów i kotów
W zależności od zaleceń lekarza weterynarii, w celu rozpoznania zagrożenia parazytologicznego stosuje się różne metody diagnostyczne:
- Rozpoznanie widocznych gołym okiem form pasożytów – np. człony tasiemca przypominające pestki ogórka w bezpośrednim otoczeniu zwierzęcia, na posłaniu, sierści, w odchodach
- Badanie świeżej próbki kału – badanie
laboratoryjne jednej lub większej ilości próbek pobieranych przez opiekuna w
ściśle określonym terminie (zależnym od fazy rozwojowej robaka)
- Badanie krwi
- Badania immunologiczne
W zależności od tego jakich
pasożytów szukamy, możemy przeprowadzić badanie flotacyjne, sedymentacyjne lub
larwoskopowe. Różne bowiem techniki przygotowania próbek pozwalają na wykrycie
różnych rodzajów pasożytów wewnętrznych.
Diagnostyka parazytologiczna rozwija się i aktualnie możemy już wykonywać badania parazytologiczne naszych psów i kotów z użyciem przełomowej technologii, która łączy zaawansowaną optykę ze sztuczną inteligencją, dzięki czemu dostarcza dokładne rozpoznanie już podczas jednej wizyty. Umożliwia to szybkie wdrożenie leczenia i dopasowanie długofalowej profilaktyki zdrowotnej dla naszych pupili.
VETSCAN IMAGYST TM to innowacja, która zmienia diagnostykę.