Przewlekła niewydolność nerek u kotów – objawy i leczenie
czytania opublikowano
Nerki są organem niezbędnym do funkcjonowania organizmu zwierzęcia. Przewlekła choroba nerek u kota polega na stopniowej, postępującej utracie funkcji tych narządów i może być trudna do wykrycia we wczesnym stadium.
Czy wiesz, że:
W badaniu laboratoryjnym krwi stan funkcji nerek określają parametry: mocznik, kreatynina i fosfor. U kotów dojrzałych i starszych powinno się profilaktycznie 2 razy do roku sprawdzać stan funkcji nerek.
Przewlekła niewydolność nerek u kotów - objawy:
Przewlekła niewydolność nerek w późniejszym stadium manifestuje się między innymi:
- brakiem apetytu
- pogorszeniem samopoczucia
- wymiotami
- biegunkami
Do tego z jamy ustnej kota wydobywa się charakterystyczny zapach mocznika. Azotemia związana jest z utratą funkcji nerek i oznacza obecność substancji azotowych w krwi kota w ilościach powyżej normy. Jeśli występuje w przewlekłej chorobie nerek, nosi nazwę mocznicy. W przebiegu mocznicy pojawiają się problemy z perystaltyką, predyspozycje do owrzodzenia błony śluzowej żołądka.
Uwaga!
Samopoczucie kota, który choruje, jest fatalne, a jego stan można porównać do permanentnego kaca w wyniku zatrucia pokarmowego alkoholem, jakie występuje u ludzi. Przewlekłej choroby nerek nie można całkowicie wyleczyć. To znaczy, że nie możemy przywrócić utraconej funkcji nerek. Powinniśmy jednak zrobić wszystko, aby zatrzymać lub spowolnić proces chorobowy.
Przewlekła niewydolność nerek u kotów - leczenie
Lekarz weterynarii pacjentom z podwyższonymi parametrami nerkowymi, zaleca kilkudniową płynoterapię dożylną oraz na stałe stosowanie leków i suplementów. Kot ze zdiagnozowaną przewlekłą niewydolnością nerek do końca życia będzie karmiony wyłącznie specjalną weterynaryjną dietą nerkową. Ponadto należy dbać o codzienne dostarczanie kotu odpowiedniej ilości płynów. Może w tym pomóc karma nerkowa w wersji mokrej. Warto w porozumieniu z lekarzem weterynarii, co kilka dni, zdecydować się na profilaktyczne płynoterapie podskórne, aby możliwie jak najdłużej nie dopuścić do podwyższenia parametrów nerkowych. Dodatkowo można monitorować nerki za pomocą badania moczu i diagnostyki obrazowej USG.