Świerzb - choroba pasożytnicza skóry psów i kotów

• Kot
• Choroby pasożytnicze
• Ochrona przed pasożytami

4 min czytania opublikowano 06 września 2019

Właściciele czworonogów często ulegają złudzeniu, że tylko zaniedbane zwierzęta są narażone na inwazję świerzbowca. Okazuje się jednak, że nawet domowe i skrupulatnie pielęgnowane psy i koty mogą podczas krótkiego kontaktu z chorym zwierzakiem zachorować na tę chorobę pasożytniczą.
Choroby skóry są zwykle przyczyną przykrych dolegliwości – bardzo uciążliwy świąd, dyskomfort, ból, szczypanie – pies czy kot cierpiący na świerzb każdego dnia musi zmagać się z uporczywymi symptomami. Nie zwlekajmy z leczeniem, pomóżmy zwierzakom odzyskać zdrową skórę. Czym jest świerzb, jak się przed nim ochronić i jak skutecznie go zwalczać? Szczegółowo odpowiadamy na te pytania w poniższym artykule.

Co to jest świerzb

Świerzb skórny u psa wywoływany jest przez świerzbowca Sarcoptes scabiei var. canis, u kota natomiast przez Notoedres cati. Poza świerzbem skórnym, zarówno u psów, jak i u kotów może występować również świerzb uszny, którego przyczyną jest pasożyt Otodectes cynotis. Świerzb skórny zdecydowanie różni się obrazem klinicznym od postaci usznej. Po pierwsze dotyczy on bardziej rozległych powierzchni ciała, po drugie towarzyszą mu często uogólnione zmiany, które nieleczone mogą prowadzić do poważnych komplikacji zdrowotnych – a nawet do śmierci zwierzaka. 

Rodzaje świerzbu u zwierząt

Sarcoptes scabiei var. canis

Świerzbowiec psi żyje stale na ciele żywiciela, drążąc tunele na ścianie rogowej naskórka i składając tam jaja. Inwazji świerzbowca towarzyszy uporczywy i uciążliwy dla zwierzęcia świąd, który może manifestować się drapaniem, potrząsaniem głową, dotykaniem łapą okolic ucha, nerwowym ocieraniem się o przedmioty. Skóra zwierzęcia pokrywa się strupiejącymi zmianami, które stopniowo rozszerzają swój zasięg nawet na całe ciało. Niestety świerzb skórny jest zaraźliwy i może przenosić się na ludzi. W trakcie choroby ważne jest zachowywanie szczególnej higieny i stosowanie się do zaleceń lekarza weterynarii.

Notoedres cati

Świerzbowiec koci to pasożyt drążący korytarze w skórze kota. Charakterystycznym objawem tej choroby jest bardzo silny świąd, suche i strupiejące zmiany pojawiające się w okolicach małżowin usznych oraz głowy, które mogą rozprzestrzenić się na całe ciało. Zainfekowana skóra staje się cienka i pojawiają się na niej otarcia, strupy oraz wyłysienia. U kotów nieleczonych może dojść do anoreksji, wyniszczenia organizmu, a nawet śmierci. Świerzb koci przenosi się poprzez kontakt bezpośredni przez co stanowi zagrożenie nie tylko dla kotów, ale także psów, królików i ludzi. Szybki proces diagnostyczny i leczenie gwarantuje powrót kota do zdrowia. 

Otodectes cynotis

W przebiegu świerzbu usznego psów i kotów, charakter choroby jest bardziej lokalny i towarzyszy mu silny świąd, którego nie powinniśmy w żadnym wypadku ignorować. Charakterystycznym objawem są ciemne strupy, czarna, sucha woszczyna i drapanie ucha przez czworonoga.

Jak leczyć świerzb u czworonoga?

Świerzb diagnozuje się w badaniu mikroskopowym zeskrobiny z miejsc chorobowo zmienionych lub z ich pogranicza ze skórą niezmienioną. Jeśli obecność pasożyta wiąże się z charakterystycznym obrazem klinicznym – zagadka diagnostyczna jest łatwa do rozwikłania. Jeśli zaistnieje podejrzenie, że zwierzę jest zarażone świerzbowcem, a objawy skórne będą jednoznaczne – lekarz weterynarii z pewnością wdroży odpowiednie leczenie. Należy pamiętać, że leczenie tego typu schorzeń wymaga ścisłej współpracy z lekarzem weterynarii. Należy dokładnie przestrzegać terminów i dawek podawania leków, które zwykle wymagają stosowania nawet po ustąpieniu widocznych objawów.